دامپروری پایدار اروپایی به معنای تعادل بین مبادلات |

با کاهش دام و افزایش سطح واردات، چهره کشاورزی اروپا به شدت در حال تغییر است. سیاست های کشاورزی اتحادیه اروپا خبر از تحول در بخش دامداری این قاره می دهد.

اما بسیاری از این سیاست‌های جدید، گام‌های بزرگی را در زمینه پایداری که قبلاً در مزارع اروپایی انجام شده و ادامه دارد، در نظر نمی‌گیرند.

متوسط ​​مزرعه‌های دامداری اروپایی در حال حاضر از 34 هکتار زمین کشاورزی استفاده می‌کنند و در مجموع دارای 47 رأس دام هستند که نتیجه آن کاهش قابل توجهی در اثرات زیست‌محیطی است. در مقابل، نیمی از کل تولید شیر در ایالات متحده اکنون از گله های بیش از 900 گاو تامین می شود.

به همین ترتیب، کشاورزان گام های بلندی در ارتقاء و سرمایه گذاری موثر در سلامت حیوانات برداشته اند که این امر در ایجاد صنعتی پایدارتر و مسئولیت پذیرتر تأثیر دارد.

به عنوان مثال، کشاورزان اروپایی در ریشه‌کن کردن رینوتراکئیت عفونی گاوی (IBR) گام‌های بزرگی برداشته‌اند و مرتباً روی فناوری‌های نظارتی مانند گوش‌گوش سرمایه‌گذاری می‌کنند تا اطمینان حاصل کنند که غذایی که تولید می‌کنند از کیفیت بالا، پایدار و ایمن است.

این اقدامات مستلزم سطح قبلی درآمد کشاورزان است و به راحتی برای همه قابل دسترسی نیست، به این معنی که حمایت بیشتری از کشاورزان برای سرمایه گذاری در سلامت حیوانات مورد نیاز است.

و با این حال، اگرچه کشاورزی اروپا در حال حاضر به رونق رسیده و برای برآورده کردن انتظارات زیست‌محیطی پیشرفت می‌کند، اکنون به اندازه گذشته به شهروندان زیادی غذا نمی‌دهد.

این به معنای ادامه تقاضا برای مواد غذایی وارداتی از خارج از اتحادیه اروپا است که مسائل زیست محیطی و تضمین کیفیت بیشتری را به همراه دارد.

واضح است که در ترویج صنعت دامداری پایدار، سیاستمداران اتحادیه اروپا باید مبادلات بین سیاست‌هایی که اجرا می‌کنند را نیز درک کنند و به قابلیت اقتصادی این بخش توجه ویژه داشته باشند.

از آنجایی که کشاورزان در سراسر اروپا در حال حاضر با حاشیه کمتری نسبت به قبل کار می کنند، اگر این کار را نکنند، نه تنها به مزارع و مشاغل اروپایی، بلکه به جوامع روستایی و بخش دامپزشکی در سراسر قاره که با آنها ارتباط نزدیکی دارند نیز آسیب می رساند.

کلید مدیریت محتاطانه، زیرا این بخش از پایداری استقبال می کند

قانونگذاران اروپایی باید تأثیر گسترده سیاست های خود را بهتر درک کنند. برای شروع، ما به سیاست‌هایی نیاز داریم که واقعیت‌های بخش دامپروری را که امروزه در اروپا وجود دارد، منعکس کند.

اگر گله‌های امروزی کاهش بیشتری پیدا کنند، غذای فراوان و مقرون به صرفه برای مصرف‌کنندگان اروپایی تولید نخواهند کرد. این بدان معناست که سیاستمداران باید اطمینان حاصل کنند که قوانین جدید تعادلی بین ارتقای پایداری و برآورده کردن تقاضا ایجاد می کنند.

ثانیاً، ما به مبادلات بهتری در ارتقای پایداری در این بخش برای تضمین امنیت بلندمدت آن نیاز داریم. مدیریت ضعیف اقدامات پایداری اروپا، مانند استراتژی مزرعه به چنگال، در نهایت می تواند منجر به فاجعه اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی شود.

در نهایت، کشاورزان به این اطمینان نیاز دارند که دام ها از نظر اقتصادی قابل دوام هستند و می توانند با ابتکارات رو به رشد پایداری همزیستی کنند.

بدون این ضمانت، با کمبود فزاینده دامپزشک، با خطر صعود به پایین مواجه هستیم. این امر منجر به کاهش کیفیت گوشت و محصولات لبنی برای مصرف کنندگان و افزایش وابستگی به محصولات وارداتی می شود که ممکن است استانداردهای متفاوتی داشته باشند.

در حالی که با چالش جهانی تغییرات آب و هوایی روبرو هستیم، سیاستمداران حق دارند قوانینی را در مورد پایداری در بخش دام تصویب کنند. اما این فرآیند باید به دقت مدیریت شود، بر اساس واقعیت اروپای امروز و آینده نگر، تا اطمینان حاصل شود که کشاورزان اروپایی می توانند به ارائه مواد غذایی ایمن، باکیفیت و مغذی برای همه ادامه دهند.

دیدیه دلموت رئیس فدراسیون اروپایی برای سلامت حیوانات و ایمنی بهداشتی (FESASS) است.