داشتم خفه می شدم: مادر برای تاکید بر خشونت زایمان صحبت می کند

مادر آلمانی سوزان ریف * روز بعد از تولد پسرش مدام گریه می کرد. حتی در حال حاضر، هنوز صحبت در مورد آن دشوار است.

کارشناسان می گویند که او در میان تعداد فزاینده ای از زنانی است که زایمان های آسیب زا و تجربیات معاینات زایمان را گزارش می کنند.

سازمان دهنده کمپین انقلاب گل رز از روز جهانی منع خشونت علیه زنان در این هفته برای برجسته کردن این مشکل استفاده می کند. زنانی را نشان می دهد که گل رز را در مقابل اتاق زایمان که در آن خشونت را تجربه کرده اند، خوابیده اند. برخی تجربیات خود را بر روی یک تکه کاغذ کوچک به عنوان بخشی از ابتکار عمل برای شکستن سکوت و ایجاد آگاهی در میان متخصصان می نویسند.

راف گفت که وقتی برای زایمان به بیمارستان رسید، دهانه رحم او گشاد نشد و او را به زور داخل وان حمام کردند.

یک قابله چشمانش را گرد کرد و به زن گفت که درد او "مضحک" است.

رافه به یورونیوز گفت: "بعد از آن در هذیان بودم. تمام مدت غش و استفراغ می کردم. فقط در آن لحظات بود که به هوش آمدم."

بی حسی اپیدورال که متخصص بیهوشی پس از چندین ساعت انتظار پنج بار به کمر او تزریق کرد، احساس خوبی نداشت.

ماماها سه بار بدون موفقیت با متخصص بیهوشی تماس گرفتند.

صبح روز بعد تصمیم گرفته شد که نوزاد با سزارین به دنیا بیاید. داروی بی حسی به همان ناحیه پشت او تزریق شد و در حالی که او برای نفس کشیدن تلاش می کرد، پرستاری جیغ زد و به او سیلی زد و گفت: "اگر هنوز می توانی اینقدر حرف بزنی، پس می توانی نفس بکشی."

او بعداً متوجه شد که بی‌حسی اپیدورال از ابتدا به‌درستی انجام شده بود، به اصطلاح بی‌حسی نخاعی بالا، که به تدریج اندام‌های او از جمله قلب و ریه‌هایش را فلج کرد.

او همچنان در ناباوری و شوکه از این رویداد به یورونیوز گفت: «آن موقع سر این میز داشتم خفه می‌شدم.

وقتی کادر حرفه ای متوجه جدی بودن وضعیت شدند، او را تحت بیهوشی عمومی قرار دادند و نوزاد را با سزارین به دنیا آوردند.

تولد دراماتیک پسرش که حتی در 20 دقیقه ابتدایی زندگی‌اش تحت بیهوشی بود، بخشی از ضربه روحی اوست. اما او رفتار کارکنان حرفه ای را به ویژه تکان دهنده می یابد.

او می پرسد: "انسانیت آنها کجا رفته است؟" درمانگر او این تجربه را خشونت شدید توصیف کرد.

تابو خشونت زایمان

یک مطالعه بین المللی در مجله بریتانیا تولد بارداری BMC دریافتند که 66.7 درصد از زنانی که زایمان آسیب‌زا را توصیف کرده‌اند، «اقدامات و تعاملات ارائه‌دهنده مراقبت را به عنوان یک عنصر آسیب‌زا» در تجربه تولد خود می‌بینند.

پروفسور دكتر گرليند دبوس، پزشك ارشد و متخصص زنان در مونيخ، گفت: اين موضوع مدت‌هاست كه شناخته شده است و هنوز كاملاً تابو است.

دبوس می گوید: «حتی یک روش معمول مانند سونوگرافی می تواند مداخله خشونت آمیزی در درک مادر و کودک باشد.

ماما جولیا هوگل توضیح می‌دهد که بسیاری از زنان باردار نمی‌دانند که نیازی به مراجعه به بیمارستان برای آزمایش‌های معمول ندارند، و اکثر معاینات واژینال نیز غیرضروری هستند.

او گفت که اگرچه تقاضاهای بیشتری برای مراقبت بهتر از زنان از طریق ماماهای بیشتر وجود دارد، اما زایمان در آلمان پزشکی بیشتر می شود.

هوگل توضیح می دهد که پزشکان مداخلاتی را انجام می دهند زیرا نمی توانند کاملاً مطمئن باشند که جنین در رحم چگونه است.

هوگل می‌گوید: «تا زمانی که نوزاد به دنیا نیامده نمی‌دانیم حالش چگونه است.

دبوسی می گوید که توضیح احتمالی برای افزایش تعداد مداخلات مامایی، به اصطلاح ترس حرفه ای است.

متخصص زنان توضیح می دهد که برای محافظت از خود، کارکنان حرفه ای تمام اقدامات شناخته شده را برای نظارت شدید بر کودک و مادر در هنگام تولد انجام می دهند.

ماما هوگل نیز بسیاری از پزشکان را نگران می‌بیند: از یک سو، ترس از محاکمه شدن در صورت «بد بیرون آمدن» کودک وجود دارد. از سوی دیگر، برخی نگران شهرت خود در بین همکاران و یا در شغل خود هستند که آنها را تحت فشار قرار می دهد.

روانشناس نرگیس اشنباخر خشونت را ترکیبی از ترس از آسیب رساندن به نوزاد، تصویر کلی زنان در آلمان و شرایط کاری ماماها و متخصصان زنان توضیح می دهد.

او می‌گوید که زنان تجربیات خود را با «شکنجه شدن مانند قرون وسطی» یا «قتل عام» مقایسه می‌کنند که در نهایت به دنبال کمک هستند.

رزا جلوی در ورودی اتاق زایمان دراز می کشد: ماماها و متخصصان زنان معمولاً می دانند که زنان با او اظهار نظر می کنند.

همه ما می ترسیدیم که به اتاق زایمان اختصاص پیدا کنیم.»

مطالعه‌ای که در ژوئیه امسال در مجله مامایی آلمان منتشر شد، نشان می‌دهد که بسیاری از دانشجویان مامایی شاهد، (همکاری) خشونت در طول تحصیل خود هستند یا قربانی خشونت می‌شوند.

هوگل در مورد تمریناتش در 13 سال پیش گفت: "این افتضاح بود." این ماما در مونیخ می گوید: «همه ما می ترسیدیم که به اتاق زایمان اختصاص پیدا کنیم.

ورونیکا سلترز * از منطقه فرانکفورت نیز به خوبی آموزش خود را در زمینه زنان و زایمان به یاد می آورد که در طی آن ایده عاشقانه زایمان به سرعت تبدیل به یک توهم شد.

او اغلب شاهد خشونت در منطقه خود بوده است. او چند ماه پیش به مادر جوانی توصیه کرد که با یک پزشک ارشد برخورد قانونی کند.

این زن در حین زایمان به صراحت گفته بود که ساکشن و اپیزیوتومی نمی خواهد، سپس تهدید به سزارین شد و بلافاصله پس از آن انقباض ایجاد شد که در آن ماما به سادگی ساکشن را برید و از آن استفاده کرد.

زنان پس از زایمان های آسیب زا به دنبال کمک هستند

کاترین دامکه، جراح سابق که پس از تجربه خشونت در هنگام تولد پسرش، انجمنی را برای زنان آسیب دیده تأسیس کرد، می گوید که شکل جدیدی از خشونت پس از آن به وجود می آید.

او توسط بسیاری از درمانگران طرد شد و در گروه های خودیاری به او گفتند که در جای درستی نیست. او گفت که مردم اغلب خشونت را کم اهمیت جلوه می دهند.

مردم به او گفتند: «تو باید خوشحال باشی که فرزندی سالم داری.

انجمن او، Traum (a) Geburt eV، به زنان باردار مشاوره می دهد، به زنان آسیب دیده کمک می کند و مشاوره حقوقی ارائه می دهد. تنها شش ماه پس از تأسیس در سال 2018، انجمن حدود 200 عضو داشت.

دامکه گفت: «خشونت در هنگام زایمان می تواند بر هر کسی تأثیر بگذارد.

او می گوید که بسیاری از روابط ظرف یک سال پس از چنین تجربه ای از هم می پاشند. برخی از زنان - مانند خود دامکه - قادر به بازگشت به کار نیستند، به این معنی که خشونت اغلب باعث یک بحران مالی می شود.

دامکه به یورونیوز گفت، ده نفر از 15 زنی که برای کمک به انجمن او مراجعه می کنند، در فکر خودکشی هستند.

آگاهی از خشونت در حال افزایش است

روانشناس اشنباخر متوجه شده است که زنان بیشتر و بیشتری آگاهانه پس از زایمان آسیب زا به دنبال کمک هستند.

او خود در منطقه خود در اطراف فریزینگ ارتباط خوبی دارد و اداره بهداشت حتی زنان را به او ارجاع می دهد. اما او گفت: "هنوز مقاومت زیادی در جامعه وجود دارد."

زنان بیشتر و بیشتری از Traum (الف) Geburt به دنبال کمک حقوقی یا شرکت در گروه های پشتیبانی آنلاین به دلیل بحران COVID.

دامکه گفت: «ما به زنان توصیه می کنیم که علیه بیمارستان یا پزشکان زنان و زایمان اقدام قانونی کنند. اما قوه قضاییه باید پیگیری کند».

او متوجه شد که کارشناسان بیمه درمانی مغرضانه هستند و بسیاری از وکلا یا تمایلی به پذیرش موارد خشونت زنان و زایمان ندارند و یا نماینده پزشکان و بیمارستان ها هستند.

ملانی ووچه همچنین تصمیم گرفت شکایت کیفری خود را به دلیل آسیب بدنی مطرح کند، زیرا در بدو تولد فرزند دومش عمل سزارین برخلاف میل او و بدون نشانه های روشن انجام شد.

پیش از این، او از دکتر زمان بیشتری خواست - برای زایمان طبیعی، که او نپذیرفت.

سپس بدون رضایت او کودک به روش سزارین به دنیا می آید.

ووچ که چند روز پس از تولد متوجه شد که دچار یک اختلال تروماتیک شده است، گفت: «این مانند درمان اجباری بود.

پرونده او که مشابه بسیاری از زنان است، اکنون در دادگاه قانون اساسی فدرال کارلسروهه است. آنها تصمیم خواهند گرفت که آیا حق تمامیت بدنی نقض شده است یا خیر.

ماما هوگل می گوید که زنان نباید برای زایمان آمادگی بیشتری داشته باشند، بلکه باید به آنها کمک کرد تا یاد بگیرند به خود و احساساتشان گوش دهند.

با توجه به تجربه او، زنانی که رابطه خوبی با فرزند و بدن خود دارند، کمتر از خودمختاری خود دست می کشند.

کاترین دامکه از ماماها و پزشکان انتظار دارد که بیشتر در مورد کار و رفتار خود فکر کنند و پیشنهادات نظارت را بپذیرند.

در همان زمان، انجمن او، همراه با یک خانواده درمانگر و دولا، یک اراده زنده برای زنان باردار ایجاد کرده است که والدین باردار می توانند قبل از زایمان با کارکنان بیمارستان برای جلوگیری از مداخلات ناخواسته صحبت کنند.

او مایل است آگاهی بیشتری از کار با زنان آسیب دیده به طور کلی ببیند.

او گفت که تشخیص اینکه این چیزی است که آنها تجربه کرده اند و اینکه "درست هستند که چیزی اشتباه است" شروع خوبی است.

* این نام ها برای حفظ حریم خصوصی هر دو زن تغییر کرده است.