فرانسه روز سه‌شنبه در پانتئون از خواننده آمریکایی تبار کاباره و مقاومت در جنگ جهانی دوم، ژوزفین بیکر، قدردانی می‌کند و او را به اولین زن سیاه‌پوستی تبدیل می‌کند که این افتخار را دریافت می‌کند.
او به چهره‌هایی می‌پیوندد که تاریخ فرانسه را به‌طور پاک‌نشدنی رقم زده‌اند، مانند وزیر سابق سیمون واله، فیلسوف ژان ژاک روسو، نویسنده ویکتور هوگو و دانشمندان پیر و ماری کوری.
بیکر تنها ششمین زنی خواهد بود که در پانتئون، آخرین محل استراحت بزرگ‌ترین مشاهیر فرانسه، تجلیل می‌شود.
تابوت حاوی خاک ایالات متحده، فرانسه و موناکو - مکان هایی که بیکر اثر خود را در آنجا به جا گذاشته است - در بنای گنبدی مشرف به کرانه چپ پاریس سپرده خواهد شد. جسد او به درخواست خانواده اش در موناکو باقی خواهد ماند.
کاخ الیزه در بیانیه ای اعلام کرد: «یک هنرمند مشهور تالار موسیقی جهان که به مقاومت، یک فعال خستگی ناپذیر ضد نژادپرستی، در تمام نبردهایی که شهروندان خوش نیت را در فرانسه و سراسر جهان متحد می کند، شرکت کرده است». تصمیم. .
به همه این دلایل، جوزفین بیکر که در سال 1975 درگذشت، از آنجایی که روح فرانسوی را تجسم می بخشد، امروز سزاوار به رسمیت شناختن وطن است.
بیکر که در سال 1906 در سنت لوئیس، میسوری به دنیا آمد، تربیت دشواری در ایالات متحده داشت که با فقر و جدایی نژادی مشخص شد.
او سرانجام در نیویورک اجرا شد و در سال 1925 به فرانسه سفر کرد تا به یک نمایش موزیکال در تئاتر Folies-Bergère در پاریس بپیوندد.
او با اجراهایی که بسیاری از کلیشه‌های آفریقایی دوران استعمار را برجسته می‌کرد، در فرانسه به موفقیت بزرگی دست یافت. او دامن معروف موزی را می پوشد و به نمادی از دوران جاز شهر تبدیل شده است.
بیکر در مصاحبه ای با گاردین در سال 1974 گفت: "من اولین بار در دهه 1920 در فرانسه مشهور شدم. من فقط نمی توانستم آمریکا را تحمل کنم و یکی از اولین آمریکایی های رنگین پوستی بودم که به پاریس نقل مکان کردم."
ازدواج او در سال 1937 با ژان لیون چیزی بود که در نهایت باعث شد او شهروند فرانسه شود.
در آغاز جنگ جهانی دوم، او از رویدادهای اجتماعی برای جمع‌آوری اطلاعات از ضد جاسوسی استفاده کرد و در سال 1940 از آواز خواندن درباره آلمانی‌ها در پاریس اشغالی، بر اساس سوابق بایگانی ارتش فرانسه، خودداری کرد.
در اواخر جنگ، در حالی که به کار اطلاعاتی خود برای ستاد شارل دوگل ادامه می داد، در ارتش فرانسه ثبت نام کرد.
در سال 1945 به آلمان رفت تا با زندانیان و تبعیدشدگانی که آزاد شده بودند آواز بخواند.
او بالاترین نشان افتخار فرانسه، لژیون افتخار، و افتخارات نظامی را در مراسمی در سال 1961 دریافت کرد.
در سال‌های آخر زندگی‌اش، او یک فعال ضد نژادپرستی بود که در راهپیمایی در واشنگتن در سال 1963 سخنرانی کرد، جایی که دکتر مارتین لوتر کینگ سخنرانی معروف خود را با عنوان "من یک رویا دارم" ایراد کرد.
بیکر 12 کودک از سراسر جهان را به عنوان بخشی از یک "قبیله رنگین کمانی" که در قلعه ای در جنوب غربی فرانسه زندگی می کنند، به فرزندی پذیرفت.
در اواخر عمرش، او در بدهی بزرگی افتاد و در نهایت توسط پرنسس گریس موناکو به او کمک کرد. او فعالیت خود را در سال 1974، درست قبل از مرگش در سن 68 سالگی به دلیل خونریزی مغزی از سر گرفت.
[ad_2]
مقالات مشابه
- If you need To be successful In Building My Makeup Brand, Listed here are 5 Invaluable Issues To Know
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- چطوری یه مقاله isi تضمینی بنویسیم؟
- "زندگی دشوار": خانواده ها قربانی جنگ یخ زده در مرز گرجستان با اوستیای جنوبی شدند.
- اتحادیه اروپا و ناتو در جریان بازدید از دریای بالتیک قول اقدام علیه "تهدیدات ترکیبی" داده اند
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- یخچال پای لیمو با مرنگ دستور
- Samsung Galaxy تماشای Active2 جدید نظارت بر سلامت برنامه با اندازه گیری فشار خون
- Returning an ill-fitting Apple Watch Series 6 with Solo Loop is reportedly going to be more simple now
- خطوط هوایی مجبور شدهاند پروازهای بیشتری را لغو کنند زیرا گدازهها از آتشفشان لا پالما سرازیر میشوند.