ما باید از کودکان در مرزهای اروپا محافظت کنیم مرور

در 2 سپتامبر 2015، آلن کردی سه ساله در سواحل ترکیه جان خود را از دست داد. تصاویر جسد او به نمادی غم انگیز از هزینه انسانی واکنش غیرانسانی اتحادیه اروپا به مهاجرت تبدیل شده است.

ما امیدوار بودیم که داستان آلن - متأسفانه یکی از کودکان بسیار زیادی که در طول این گذرگاه خائنانه کشته شد تا در اروپا امنیت پیدا کند - باعث ایجاد تغییر در سیستم مهاجرت و پناهندگی اروپا شود تا از کودکان مهاجر و پناهنده بهتر محافظت شود.

شش سال بعد، کودکان در حال حرکت اغلب حتی بدتر هستند. سیاست‌های مرزی سخت‌تر، هم در مرز اتحادیه اروپا و هم بین کشورهای اتحادیه اروپا، منجر به افزایش خشونت و دیگر آزار کودکان شده است.

مرزهای خارجی اروپا - در یونان، اسپانیا، ایتالیا، کرواسی، بوسنی و هرزگوین، اتریش و اسلوونی - برای سال ها به عنوان گورستان کودکان تحت نظارت اتحادیه اروپا باقی مانده است.

تنها در سال جاری، 1600 نفر، از جمله ده ها کودک، در دریای مدیترانه جان خود را از دست داده یا ناپدید شده اند، زیرا تلاش می کردند از شمال آفریقا یا ترکیه به اروپا برسند.

امروزه کودکان در مرزهای شرقی اروپا در حال یخ زدن هستند. آنها به غرق شدن ادامه می دهند و سعی می کنند از کانال مانش عبور کنند. تعداد قربانیان در مسیر اقیانوس اطلس بین غرب آفریقا و جزایر قناری در حال افزایش است.

چه چیزی کودک را مجبور به ترک خانه می کند؟

کودکان بخش مهمی از کسانی هستند که به دنبال زندگی جدید در اروپا هستند. در نوامبر سال جاری، 27.1 درصد از مهاجرانی که از طریق دریا به مدیترانه وارد شده اند، زن یا کودک بوده اند.

محققان همچنین در مورد "کودک شدن مهاجرت" صحبت می کنند: کودکان بیشتری مجبور به ترک وطن خود می شوند، به طوری که از هر هشت مهاجر در سراسر جهان یک نفر کودک است.

مانند بزرگسالان، کودکان و جوانان خانه های خود را به دلایل مختلف ترک می کنند: برای فرار از جنگ، درگیری یا فقر فلج کننده به دلایل زیست محیطی، مانند پس از بلایای طبیعی، یا برای فرار از نقض و نقض حقوق بشر.

اگرچه دلایل مهاجرت ممکن است متفاوت باشد، اما همه آنها مشکل یکسانی دارند. اگر گزینه بهتری وجود داشت، هیچکس یک سفر طولانی و خائنانه را امتحان نمی کرد.

ترک کشور خود برای پناه بردن به کشور دیگر تصمیم آسانی نیست. برای افرادی که در حال حرکت هستند، این بدان معنی است که وضعیت به قدری دشوار است که والدین چاره ای جز به خطر انداختن جان فرزندان خود نداشتند زیرا جایگزین در خانه بدتر و غیرقابل تحمل است.

تجربه کودکان از مهاجرت

در جست‌وجوی آینده‌ای بهتر، کودکان سفرهای غیرقابل تصوری را پشت سر می‌گذارند و اغلب قربانی خشونت و استثمار بیشتر می‌شوند - به‌ویژه آنهایی که از والدین یا مراقبان خود جدا شده‌اند.

با این حال، هنگامی که صحبت از ایمنی به میان می آید، این کودکان اغلب با نگرش جنایتکارانه ای مواجه می شوند که به عنوان یک "تهدید ترکیبی" یا "تهدید امنیت ملی" تلقی می شود - گویی آنها دسته ای از کماندوهای یک کشور متخاصم هستند که آماده حمله و تهدید هستند. تمدن اروپایی

زبان غیرانسانی و خصوصیات عمومی افراد در مهاجرت تنها برخی از عوامل کلیدی منجر به خشونت و جنایات جمعی است.

برپایی حصارهای سیم خاردار در امتداد مرزها در سراسر منطقه، با نیروهای امنیتی که دفع غیرقانونی انجام می دهند، اکنون به یک هنجار جدید تبدیل شده است: چیزی که حتی چند سال پیش غیرقابل تصور بود.

بچه ها بچه هستند نه تهدید. صرف نظر از شرایط، همه کودکان حق امنیت، حفاظت و آینده دارند.

همانطور که از مرزهای اروپا دفاع می کنیم، باید از کودکانی که فرار می کنند، خود را در مرزها می بندند، در شرایط بدی زندگی می کنند، به جنگل یا دریا رانده می شوند و با جدایی و بازداشت مواجه می شوند، محافظت کنیم.

کودکان و خانواده ها بیشتر در معرض خطر فروپاشی قرار دارند

وضعیت اخیر در مرز خارجی شرقی اتحادیه اروپا برای تشدید سیاست‌های مهاجرت غیرمهمان‌دوستانه منجر به تغییرات قابل توجهی در قوانین داخلی پناهندگی شده است.

برخی از این تغییرات با قوانین پناهندگی اتحادیه اروپا، حقوق اساسی مندرج در معاهدات اتحادیه اروپا و قوانین بین المللی ناسازگار است.

Save the Children به همراه بیش از 100 سازمان غیردولتی دیگر نسبت به این روند ملی نگران کننده ابراز نگرانی کردند و خواستار رد قاطع گفتمان توسط کمیسیون اروپا شدند.

در عوض، کمیسیون تعدادی از انحرافات را معرفی کرد. این پیشنهادات بی سابقه نه تنها رویه های مهم حفاظتی برای کودکان را کاهش می دهد. آنها در معرض خطر قرار دادن کودکان مهاجر در معرض بازداشت سیستماتیک قرار دارند. این اقدامات نه متناسب هستند و نه برای حمایت از طرف های مربوطه مفید هستند.

در عوض، اتحادیه اروپا باید تلاش های خود را بر بازگرداندن احترام به قوانین بین المللی و سرمایه گذاری بیشتر در ارائه راه حل ها متمرکز کند و در عین حال رفاه کودکان و خانواده ها را تضمین کند.

نیاز به یک تعهد سیاسی مجدد و جمعی برای استفاده از مکانیسم های اشتراک مسئولیت موجود، مانند جابجایی داوطلبانه و رویه های الحاق مجدد خانواده، برای محافظت از افرادی که در حال حرکت هستند، وجود دارد.

سیاست های جابجایی، که ریشه در تعهد دیرینه منطقه به رفاه کودک، شناسایی و حمایت از بهترین منافع و نیازهای منحصر به فرد هر کودک دارد، همراه با روش هایی برای الحاق سریع خانواده باید در اولویت باشد.

علاوه بر این، مسیرهای مهاجرتی امن و قانونی، از جمله اسکان مجدد و الحاق خانواده، می تواند از مرگ کودکان بیشتری در راه اروپا جلوگیری کند.

زمان آن فرا رسیده است که اروپا به ارزش های خود احترام بگذارد

پانزده کشور عضو اتحادیه اروپا اخیرا متعهد شده اند که تا پایان سال 2022 به 60,000 پناهجو از جمله 40,000 افغان از طریق اسکان مجدد و پذیرش بشردوستانه کمک کنند. گام خوبی در جهت درست است، اما باید گسترش یابد.

در نهایت، کودکان مهاجر نباید برای اهداف سیاسی مورد استفاده قرار گیرند. اتحادیه اروپا باید تعهد تزلزل ناپذیری نسبت به رفتار با افراد نیازمند به عنوان انسان و نه به عنوان ستون های سیاسی از خود نشان دهد. حق پناهندگی آنها باید تضمین شود.

از بین بردن استانداردهای اتحادیه اروپا توسط اتحادیه اروپا یادآوری به موقع رویکرد به موضوع پیچیده مهاجرت با همبستگی و عدالت است.

اتحادیه اروپا به جای ورود به "عصر دیوارها و سیم خاردارها" و تقویت "قلعه اروپا" باید همچنان به عنوان یک مشعل دار جهانی برای حاکمیت قانون و حقوق بشر باشد، همانطور که ارزش های اصلی خود تجویز می کند. جهتی که سیاست های اتحادیه اروپا در پیش گرفته اند به قیمت جان کودکان بیشتری تمام خواهد شد.

آنیتا بای بوندگور مدیر سازمان نجات کودکان اروپا و قبلاً نماینده سازمان ملل در ژنو است. او وزیر سابق همکاری توسعه دانمارک و مشاور سابق کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان است.