یک سال پس از برگزیت: لهستانی‌هایی که اکنون در بریتانیا زندگی می‌کنند چقدر استقبال می‌کنند؟

"من جایی نمی روم. من اینجا خوشحالم و اینجا خانه من است."

اوا گلوزا در اوت 2003، یک سال قبل از پیوستن لهستان به اتحادیه اروپا، به بریتانیا آمد. حتی زمانی که بریتانیا از بلوک خارج می شود، قصد بازگشت ندارد.

"بلافاصله پس از رای برگزیت، فکر کردم، "اوه خدای من، آنها دیگر ما را نمی خواهند." به یاد دارم که رفتم سر کار و مردم به من گفتند: «ما می‌خواهیم تو بمانی».

اوا اکنون 47 ساله است، رئیس انجمن لهستانی آکسفورد (OPA)، حسابدار کالج هرتفورد در دانشگاه آکسفورد، و همچنین شرکت حسابداری خود را برای مشتریان خوداشتغال لهستانی اداره می کند.

حدود 10 درصد از مشتریان حسابداری لهستانی آن پس از برگزیت به خانه بازگشته اند، از جمله نظافتچی ها، کارکنان بهداشتی و ساختمانی.

«البته الان خیلی ها برمی گردند. یک دلیل برگزیت است، اما دلیل دیگر این است که والدین باید از آنها مراقبت کنند، و البته، برخی از مردم - به ویژه کارگران - در طول همه گیری همه گیر شغل خود را از دست دادند. او به یورونیوز گفت: «برخی برگشتند تا ببینند وضعیت در لهستان چگونه است و ما متوجه شدیم که وضعیت کاملاً خوب است.

"دلیلی برای ترک وجود ندارد"

سال‌هایی که بریتانیا به برگزیت رای داد، بسیاری از شهروندان اتحادیه اروپا به کشورهای خود بازگشتند، روندی که با همه‌گیری ویروس کرونا تسریع شد. آخرین ارقام نشان می‌دهد که ده‌ها هزار نفر بیشتر از آنچه در سال ۲۰۲۰ وارد شده‌اند را ترک کرده‌اند - افزایشی نزدیک به ۴۰ درصدی نسبت به سال قبل.

لهستانی ها - بزرگترین گروه ملی - از این قاعده مستثنی نیستند. آمارهای رسمی همچنین نشان می دهد که تعداد افرادی که در بریتانیا زندگی می کنند از بیش از یک میلیون نفر در سال 2017 به 738000 نفر در سال 2020 کاهش یافته است.

اما برخی در مورد صحت آنها تردید دارند. این روزنامه نگار لهستانی گفت: «این ارقام نیز کمی عجیب به نظر می رسند، زیرا در همان زمان وزارت کشور 1.1 میلیون درخواست برای طرح شهرک سازی لهستانی اتحادیه اروپا داشت. یاکوب کروپا.

این واقعیت که افراد زیادی به دنبال ماندن در بریتانیا هستند، شاید با توجه به اینکه چقدر در جوامع محلی خود لنگر انداخته اند، تعجب آور نباشد. اوا گلوزا می گوید که زمانی که لهستان به اتحادیه اروپا پیوست، OPA یک مدرسه لهستانی با حدود 20 دانش آموز راه اندازی کرد. امروزه حدود 250 نفر به اضافه لیست انتظار وجود دارد.

"ما (OPA) را ایجاد کردیم تا سعی کنیم با جامعه در اینجا درگیر شویم، نه اینکه بیرون باشیم. ما می خواستیم فرهنگ خود را ارتقا دهیم، اما همچنین به مردم یاد دهیم که چگونه در بریتانیا زندگی کنند. ما چای بعد از ظهر و شام کریسمس می خوریم. برخی از خانواده ها هنوز با موانع زبانی و تماشای تلویزیون لهستانی دست و پنجه نرم می کنند، اما اکنون در اینجا بسیار نادر است.

"اکنون اکثر خانواده ها در انگلیس تصمیم گرفته اند که دلیلی برای ترک وجود ندارد. گاهی اوقات بچه هایشان نمی خواهند بروند.

وضعیت نابسامان

اما ماندن در بریتانیا پس از برگزیت آسان نبود. اگرچه توافق طلاق حق ماندن را اعطا کرد، شهروندان اتحادیه اروپا باید از طریق طرح اسکان اتحادیه اروپا در بریتانیا برای اقامت درخواست می کردند.

کرزیسیا بالینسکا، هماهنگ‌کننده مهاجران لهستانی برای تغییر (POMOC)، می‌گوید مشکلاتی که بسیاری با آن‌ها مواجه شده‌اند، نقش کلیدی در تصمیم‌گیری آنها برای ترک بریتانیا و بازگشت به خانه داشته‌اند.

«یک مشکل حیاتی برای مردم لهستان پس از برگزیت، عدم شفافیت در مورد طرح حل و فصل اتحادیه اروپا است. حتی افرادی که وزارت کشور به آنها وضعیت اعطا کرده است با مشکلاتی روبرو هستند که قبل از برگزیت وجود نداشت: هنگام درخواست شغل، تلاش برای دریافت وام مسکن یا دریافت خدمات بهداشتی، از مردم خواسته می شود وضعیت مهاجرت خود را ثابت کنند. او به یورونیوز گفت. در پاسخ به یک ایمیل

بالینسکا گفت که فقدان مدرک فیزیکی وضعیت اقامت - که فقط به شکل دیجیتال وجود دارد - مشکلات را تشدید کرده است. این امر همچنین مشکلاتی را برای مردم در مرزها ایجاد می کند، به خصوص زمانی که افراد با مدرکی غیر از سندی که در وضعیت دیجیتالی آنها مشخص شده است، تردد می کنند که منجر به امتناع برخی و یا حتی اعزام آنها به بازداشتگاه ها می شود.

او توضیح داد: «تعدادی از افراد هستند که به دلیل اینکه دولت نتوانسته اطلاعات فرهنگی و زبانی مناسب را به آنها برساند، به موقع برای این طرح درخواست نداده اند.

مشکلات تجاری

برای برخی از لهستانی‌ها، اگر برگزیت آنها را وادار کرد به آینده خود فکر کنند، کووید-19 تصمیم گرفت. کریستوف دوورنی، 51 ساله، که یک ون لندن را اداره می کند، 15 سال است که در بریتانیا زندگی می کند. او به یورونیوز گفت که بسیاری از شرکت های لهستانی مرده اند.

او گفت: "من به سختی جان سالم به در بردم فقط به این دلیل که با یک شرکت بزرگ لهستانی قرارداد داشتم. در طول کووید، کل صنعت گردشگری سقوط کرد و هنوز هم با وادار کردن آنها به انجام آزمایش PCR مردم را سرقت می کنند. اگر این روند ادامه پیدا کند، گردشگری بهبود نمی یابد." گفت.

تجارت کریستوف نیز به دلیل رژیم سخت مهاجرتی بریتانیا پس از برگزیت پیچیده شده است. کمبود نیروی کار نیز بر بخش او تأثیر می‌گذارد، اما در میان وضعیت بد روابط بریتانیا و اتحادیه اروپا، او چشم‌انداز کمی برای دولت برای گسترش طرح‌های ویزا برای اجازه بازگشت لهستانی‌ها و سایر اروپایی‌ها به کشور می‌بیند.

او گفت: «آنها به دنبال کمک خواهند بود و رانندگان و سایر کارگران را از فیلیپین، اندونزی، پاکستان و غیره می آورند. "اکنون آنها به کمک نیاز دارند زیرا در حال غرق شدن هستند. اما وقتی کمک دریافت می کنند، مثل همیشه از شما تشکر می کنند: «از کشور ما برو بیرون».

هجوم عظیم کارگران اتحادیه اروپا به بریتانیا یکی از دلایل اصلی رای مردم به برگزیت بود. طنز این است که در برخی بخش ها جایگزینی لهستانی های متروک دشوار است.

«اکنون کمبود شدید سازنده وجود دارد. تقریباً هر روز از شرکت های ساختمانی تماس تلفنی دریافت می کنم و آنها از من (برای تماس) می پرسند زیرا کسی را پیدا نمی کنند. الان هم باید بیشتر بپردازند. اوا گلوزا در آکسفورد گفت: این امر اکنون به دلیل روند گران قیمت ویزا ادامه خواهد یافت.

او معتقد است که پیشنهاد بریتانیا برای ویزا برای رانندگان کامیون در زمستان امسال باید به سایر بخش‌ها نیز تعمیم داده شود.

خوش آمدید - یا ناخواسته؟

عامل دیگری که هنگام خروج لهستانی ها از بریتانیا به آن اشاره شد، ماهیت خود برگزیت بود: بریتانیا دیگر بخشی از اتحادیه اروپا نیست.

"کسانی که به دلیل برگزیت ترک کردند، به دلیل خارج از اتحادیه اروپا محدودیت نمی خواستند. یا وقت آن رسیده بود که در جایی که فرصت هایی وجود دارد به خانه برگردند، یا در جایی دیگر در اروپا که احترام بیشتری برای افراد کارگر قائل بودند، به دنبال کار بگردند." کریستوف دوورنی می گوید.

واضح است که استقبال گرم و میزان جذبی که اوا گلوزا تجربه کرده است، برای همه مشترک نیست.

عبارتی که همکاران او در آکسفورد پس از رأی گیری برگزیت به کار بردند - "ما می خواهیم شما بمانید" - توسط ترزا می، نخست وزیر وقت، معروف بود، زیرا حقوق شهروندان اتحادیه اروپا ساکن در بریتانیا متعاقباً زیر سوال رفت.

اما می به عنوان وزیر کشور (وزیر کشور)، خود جرقه سیاستی را زده بود که بسیاری آن را به ترویج فرهنگ خصومت با مهاجران متهم می کنند. کرزیسیا بالینسکا از POMOC می‌گوید که این امر امروز در مورد لهستانی‌ها در بریتانیا نیز صدق می‌کند.

"دولت پیام‌های جامعی را برای شهروندان اتحادیه اروپا ارسال نمی‌کند که منجر به افزایش تبعیض در محل کار و سایر مناطق عمومی می‌شود. این بخشی از محیط خصمانه‌ای است که نهادهای بریتانیا برای همه مهاجران ایجاد می‌کنند."