ریاست فرانسه در اتحادیه اروپا می تواند پایه های یک اروپای جدید را ایجاد کند مرور

امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه در سخنرانی ملی خود در شب سال نو گفت: «2022 باید نقطه عطفی برای اروپا باشد.

از آنجایی که فرانسه ریاست دوره ای شش ماهه شورای اتحادیه اروپا را در فرصتی بی سابقه برای ادغام در اتحادیه اروپا و با دستور کار شفاف ادغام گرایانه بر عهده می گیرد، دلیلی داریم که سخنان او را باور کنیم.

ماکرون با شعار آشکار کردن نفوذ قوی قبل از انتخابات ("اصلاح اروپا برای پیشرفت فرانسه") که در انتخابات ریاست جمهوری آتی این کشور جرقه زده شد، قصد دارد تحکیم یک نیروی ژئوپلیتیک اروپایی واحد را به پیش ببرد.

اما جدای از وعده های بزرگ او، به طور واقع بینانه چه انتظاری می توانیم از ریاست فرانسه در اتحادیه اروپا داشته باشیم، که همزمان با انتخابات ریاست جمهوری در این زمان حساس برای یکپارچگی اروپایی است؟

ریاست فرانسه بر شورای اتحادیه اروپا در سال 2022 به عنوان لحظه ای از حقیقت در مورد این اتحادیه در تاریخ ثبت خواهد شد. به این ترتیب، می تواند آغاز مرحله جدیدی در توسعه اروپا باشد. و با این حال، با وجود حمایت اکثریت قریب به اتفاقی که پارلمان اروپا از آن حمایت کرده است چشم انداز جاه طلبانه فرانسه، این یک تلاش بدون ریسک نیست.

اولاً، این ریاست اوبر اتحادیه اروپا نه تنها با هدف اروپایی کردن بحث های سیاسی داخلی - مشابه آنچه در فرانسه در سال 2017 اتفاق افتاد - بلکه هدف آن این است که دستور کار اروپا را تا حد بی سابقه ای به شکلی بی سابقه درآورد. سخنرانی ماکرون در پارلمان اروپا به این پویایی دوگانه نگاه کرد. او یک مرور اولیه نه تنها از بحث انتخابات ملی که قبل از انتخابات ریاست جمهوری فرانسه برگزار می شود، بلکه از گفتگوهای سیاسی فراملی گسترده تری که ممکن است در پی خواهد داشت، ارائه کرد.

ماکرون توسط رقبا متهم شد که از ریاست شورا به عنوان سکوی پرشی برای انتخاب مجدد استفاده می کند، اما همان رقبا از سالن عمومی پارلمان به عنوان بستری برای مبارزات انتخاباتی ملی خود استفاده کردند. در نهایت، تمایز بین اروپایی و ملی در تبادل نظر داغ در نیم چرخه 705 نفره غیرممکن شد.

برخلاف آنچه که نمایندگان پارلمان فرانسه مدام می گویند، تصنعی است که مدام وانمود کنیم که حوزه ملی و اروپایی واحدهای سیاسی جداگانه ای هستند، در حالی که در واقع این دو تا حد زیادی همپوشانی دارند. با توجه به اینکه ریاست فرانسه بر اتحادیه اروپا مصادف با پایان دوره کنونی است، این آگاهی بیشتر تسریع خواهد شد. کنفرانس آینده اروپاابتکاری که احتمالاً به قرار دادن اروپا در کانون بحث های سیاسی فرانسه و ملی در ماه های آینده کمک بیشتری خواهد کرد.

علاوه بر این، ریاست جمهوری فرانسه با سایر نقاط مهم پی در پی برای این قاره، از آغاز به کار دولت ائتلافی جدید آلمان تا انتخابات آتی در پرتغال، اسلوونی و مهمتر از آن، مجارستان همزمان است، که بیشتر مسائل اروپایی را با انتخابات ملی مخلوط خواهد کرد.

این همگرایی شدید شرایط، همراه با همه‌گیری مداوم و تنش‌های ژئوپلیتیکی در امتداد مرز اوکراین، ریاست فرانسه اتحادیه اروپا را از نظر کیفی با ریاست‌های قبلی متفاوت می‌کند.

دوم، همپوشانی موقت بین ریاست اتحادیه اروپا و رقابت‌های ملی ریاست‌جمهوری به عنوان محدودیتی برای بهترین‌ها و مانعی در برابر بدترین‌ها برای پاریس و توانایی آن برای عمل به عنوان تسهیل‌کننده بین منافع داخلی عمل می‌کند. این ممکن است در زمان ادغام اتحادیه اروپا مشکل ساز باشد که با شکاف عمیق ارزش های اصلی مشخص می شود، همانطور که با بحران فعلی حاکمیت قانون و ناتوانی کمیسیون فون در لاین تجسم می یابد. برای پاسخگویی دولت ها به دلیل انحراف آشکار از تعهدات قانونی خود.

بنابراین، انتخاب اروپا به عنوان میدان نبرد ممتاز برای ریاست جمهوری منجر به دو قطبی شدن بی سابقه هم در داخل و هم در خارج از فرانسه، به ویژه در کشورهایی مانند مجارستان و اسلوونی که در آن انتخابات سراسری برگزار می شود، خواهد شد. در پس زمینه رسانه ها و توجه عمومی، موضوع اروپا به یکی از اصلی ترین نقاط اختلاف میان نامزدهای ملی و نیروهای مربوطه تبدیل خواهد شد. به نظر می رسد این روند در حال حاضر کار می کند تقریبا با تمام رقبای اصلیاز مارین لوپن و اریک زمور گرفته تا والری پکرس.

به ویژه، موضع ستیزه جویانه ماکرون در مورد ادغام در اتحادیه اروپا می تواند تنش ها با کشورهای شورشی مانند مجارستان، لهستان و اسلوونی را تشویق کند - نه کاهش دهد، و حتی آنها را (و دیگران) از کنفرانس فعلی آینده اروپا تا حدی دور کند. بدون بازگشت تا زمانی که بر این تنش جوش غلبه نشود، کارآمدی ریاست جمهوری در پیشبرد و مدیریت پرونده های مختلف سیاسی پیچیده - از مناسب برای 55 به بسته دیجیتال اتحادیه اروپا - آلوده خواهد شد.

در حالی که هر دو پیمان کویرینال بین فرانسه و ایتالیا و دولت ائتلافی جدید آلمان به نظر می رسد از دستور کار مکرون حمایت می کند، با استفاده و بسیج وابستگی های اروپایی این کشورها، آنها همچنین می توانند به پیامدهای ناخواسته ای منجر شوند: به حاشیه راندن بیشتر کشورهای نافرمان با فشار برای مواضع رادیکال تر در برابر میانه روهای خود. همتایان غربی پویایی ممکن است نه تنها ریاست جمهوری فرانسه را در نقش تسهیل کننده مورد انتظارش تضعیف کند، بلکه مانع از فشار ادغام خوش نیت آن در یک زمان حساس در پروژه اتحادیه اروپا شود. بازنگری در قوانین مالی روی میز است. علاوه بر این، به دنبال طرح احیای ایالات متحده برای هرکول، که از معادل متوسط ​​اتحادیه اروپا پیشی می‌گیرد، فرانسه ممکن است از طرح دوم بازیابی در دهه آینده حمایت کند.

همه این جبهه‌های جدید و برنامه‌ریزی نشده برای ریاست اتحادیه اروپا ناگزیر با بحران جاری حاکمیت قانون تلاقی می‌کنند، که تا حد زیادی میراث دولت اورسولا فون در لاین را تعیین می‌کند، بدون این‌که به دوره (اولین دوره) ماکرون به عنوان رئیس‌جمهور اشاره کنیم.

در عین حال، سیاسی شدن بی سابقه ریاست جمهوری فرانسه و اثرات بالقوه ویرانگر آن بر کل قاره، به ویژه هنگامی که با ماهیت تجربی کنفرانس کنونی آینده اروپا ترکیب شود، می تواند - چه در فرانسه و چه در خارج از کشور - روشنگری کند. چالش های عمده و حل نشده برای این قاره

اگرچه دشوار و پرتنش، این سفر به رهبری فرانسه به قاره اروپا می تواند جرقه بزند - همانطور که در سخنرانی ماکرون در استراسبورگ نماد آن است - یک گفتگوی فراملی سالم، با طراوت، هرچند شرم آور در مورد آنچه اروپا امروز باید برای آن ایستادگی کند. این گفتگو باید از مرزهای موقت ریاست فرانسه اتحادیه اروپا فراتر رود و پایه های اروپای فردا را بنیان گذارد.

-

آلبرتو آلماننو ژان مونه، استاد حقوق اتحادیه اروپا در HEC پاریس و بنیانگذار استارتاپ مدنی The Good Lobby است.