هاوگن از عدم تمایل اتحادیه اروپا برای به دست آوردن مجدد کنترل دیجیتالی خبر داد مرور

شهادت اخیر فرانسیس هاوگن، شخصی که در پارلمان اروپا بی نظمی در فیس بوک را گزارش کرد، عدم تمایل اتحادیه اروپا برای به دست گرفتن مجدد کنترل حوزه دیجیتال را آشکار کرد.

افشاگری‌های نگران‌کننده خانم هاوگن نشان می‌دهد که فناوری بزرگ تا چه اندازه سود را در جهت منافع عمومی قرار می‌دهد و چقدر برای همه ما مضر است.

با این حال، قوانین آتی، در قالب قانون بازارهای دیجیتال اتحادیه اروپا و قانون خدمات دیجیتال، جاه طلبی لازم برای رسیدگی به این مسائل را ندارد.

نمایندگان پارلمان اروپا قدرت تعیین استانداردهای جهانی و شکل دادن به آینده دیجیتال را مطابق با حقوق و ارزش های اساسی دارند، اما به نظر می رسد اکثریت مایل به استفاده از آن نیستند.

مبارزه برای حفظ حریم خصوصی

هاوگن در سخنرانی خود هشدار داد که برنامه های متا / واقعیت مجازی فیسبوک - که منجر به تکثیر خطرناک حسگرها در ساختمان ها می شود - به طور چشمگیری تهدیدی برای حریم خصوصی ما ناشی از سرمایه داری نظارتی را افزایش می دهد.

حسگرها در خانه و محل کار ما می توانند مانند وب کم و میکروفون امروزی حیاتی باشند. اما آنها همچنین می توانند به شرکت هایی مانند متا / فیس بوک دسترسی دائم و نامحدود به حریم خصوصی ما بدهند.

علی‌رغم هشدارهای هاوگن، قانون دیجیتال پیشنهادی اروپا حق ناشناس ماندن شهروندان را تضمین نمی‌کند و ما را از ثبت هر یک از اقدامات خود و استفاده از آنها برای دستکاری بازمی‌دارد.

از بین بردن مکانیسم های سانسور

هاوگن هشدار داد که فیلترهای آپلود غیرقابل اعتماد فیس بوک، مقادیر بیش از حد محتوای قانونی ارزشمند، مانند مبارزه با تروریسم را مسدود می کند، زیرا آنها معنی، هدف و/یا زمینه اطلاعات را درک نمی کنند.

ممنوعیت این مکانیسم های سانسور مستعد خطا بسیار حیاتی است. با این حال، همانطور که اکنون است، قانون آتی خدمات دیجیتال آنها را مستثنی نخواهد کرد!

این فیلترها محتوای اصلی رسانه ها، گفتار سیاسی، گفتمان علمی و مواد آموزشی را تحریف می کنند و اغلب به طور نامتناسبی بر اقلیت ها و فعالان سیاسی تأثیر می گذارند.

اصلاح الگوریتم های سمی

شهادت هاوگن ثابت می کند که فیس بوک همچنان سود را بر منافع عمومی ترجیح می دهد. اما اتحادیه اروپا همچنان سر خود را در شن و ماسه فرو می‌کند و خود را فریب می‌دهد که می‌تواند فناوری‌های بزرگ را مجبور به دنبال کردن برنامه‌ای با منافع عمومی و حل مشکلات خود با تکیه بر رویکردی به اصطلاح «ریسک‌محور» کند.

این در بهترین حالت ساده لوحانه است. تنها وفاداری واقعی Big Tech به سهامداران است، تنها هدف آن تعامل بیشتر، استفاده بیشتر، تبلیغات بیشتر، داده های بیشتر، سود بیشتر است.

این سود توسط الگوریتم های توصیه شده سمی هدایت می شود. این الگوریتم‌ها - که محتوای مخرب و شدید را به دنبال کلیک‌های بیشتر ترویج می‌کنند - جعبه‌های سیاه بزرگ، پیچیده و پیچیده‌ای هستند.

هیچ کس در قبال آنها مسئولیتی ندارد، تعداد کمی از مردم می دانند که چگونه کار می کنند و حسابرسی آنها تقریبا غیرممکن است.

این بدان معناست که ما باید به شرکت‌ها اعتماد کنیم تا تغییراتی در الگوریتم‌هایشان ایجاد کنند که سودشان را کاهش دهد: کاری که آنها هرگز داوطلبانه انجام نخواهند داد.

بسیاری از مشکلات جدی اجتماعی که امروزه با آن روبرو هستیم، توسط این الگوریتم ها ایجاد شده یا به طور قابل توجهی تشدید می شوند. از ضد اپیلاسیون گرفته تا نظریه پردازان توطئه، نسل کشی میانمار تا حملات کنگره ایالات متحده، آنها به آسیب پذیرترین شهروندان افراطی ترین مطالب را ارائه کرده اند و همه بهای آن را پرداخته اند، برخی با جان خود.

تنها راه واقعی برای مقابله با الگوریتم‌های توصیه‌شده سمی شرکت‌های فناوری این است که به کاربران اجازه دهیم آنها را خاموش کنند و یا انتشارات را بر اساس تاریخ مشاهده کنند، یا از الگوریتم‌های خارجی به انتخاب خود، مانند الگوریتم‌های جامعه غیرانتفاعی استفاده کنند.

به شهروندان به صورت آنلاین حق انتخاب بیشتری بدهید

حتی با وجود الگوریتم‌های خارجی شفاف، کاربران هنوز انتخاب کمی دارند جز اینکه داده‌های خود را به Meta/Facebook ارسال کنند تا با عزیزان خود در تماس باشند.

همانطور که خانم هاوگن گفت، متا / فیس بوک تقریباً در انحصار شبکه های اجتماعی شخصی است و قفل کردن شبکه به این معنی است که اگر می خواهید تغییر دهید، باید همه را متقاعد کنید که با شما همراه شوند.

تنها راه موثر برای مقابله با سوء استفاده شرکت‌های فن‌آوری پیشرو در بازار، قابلیت همکاری است: به کاربران اجازه می‌دهد به پلت‌فرم‌های جایگزین روی بیاورند و همچنان با دوستان و همکاران خود در پلت‌فرم‌های مختلف در تماس باشند.

با این حال، در موضع اخیر خود در مورد قانون بازارهای دیجیتال، کمیته رهبری پارلمان اروپا خواستار همکاری اجباری نشد.

انتخاب آینده

آینده ای را تصور کنید که در آن بتوانیم در مورد داده ها و حریم خصوصی خود، در خانه و محل کار احساس امنیت کنیم. آینده ای که در آن محتوای قانونی به طور مداوم سانسور نمی شود، که در آن تولیدکنندگان محتوای مستقل می توانند به راحتی توسعه دهند، که در آن محتوای افراطی و مضر در حاشیه باقی بماند، جایی که به آن تعلق دارد، و در آن شهروندان می توانند یک شبکه اجتماعی را به همان روشی انتخاب کنند که شما می توانید انتخاب کنید. ارائه‌دهنده ایمیل می‌داند که مهم نیست با چه کسی ثبت‌نام می‌کنید، آنها می‌توانند به هر کسی دسترسی پیدا کنند.

چنین آینده ای امکان پذیر است. اما تنها در صورتی که اراده سیاسی داشته باشیم که مصرف کنندگان و نهادهای دموکراتیک خود را در کنترل حوزه دیجیتال قرار دهیم، به جای اینکه همچنان به شرکت های چند ملیتی اعتماد کنیم تا عصر دیجیتالی را که ما و فرزندانمان در آن زندگی خواهیم کرد، شکل دهیم.

قبل از آرا و تصمیمات قاطع، هنوز زمان باقی است تا مردم از سیاستمداران بخواهند تا قوانین بازی را به طور اساسی تغییر دهند و به شهروندان و نهادهای عمومی اجازه دهند کنترل را دوباره به دست گیرند.

پاتریک بریر یک فعال حقوق دیجیتال، عضو حزب دزدان دریایی آلمان و عضو پارلمان اروپا از سال 2019 است. او در حال حاضر به عنوان گزارشگر کمیسیون آزادی های مدنی اتحادیه اروپا در مورد قانون خدمات دیجیتال برنامه ریزی شده فعالیت می کند.