کریسمس در سراسر اروپا: در موستار، بازسازی یک کلیسای ارتدکس نشانه وحدت است

خط افق غنی موستار، با مساجد و برج‌های کلیسای کاتولیک مشرف به ساختمان‌ها و رو به رشته‌کوهی چشم‌گیر، اکنون شامل برج‌های یک کلیسای ارتدکس زیبا - که بر روی تپه‌ای در بالای شرق شهر - پس از تخریب در طول یک جنگ وحشیانه در شهر تقریباً تخریب شده است. 30 سال پیش

کلیسای جامع تثلیث قرن نوزدهمی هنوز برای مراسم عبادت آماده نیست و در 7 ژانویه، دو هفته پس از جشن کریسمس در اکثر مناطق اروپای غربی و مرکزی، مراسم عبادت کریسمس ارتدکس را برگزار نخواهد کرد.

این بیست و نهمین کریسمس متوالی خواهد بود که در آن مؤمنان ارتدوکس از منطقه هرزگوین در جنوب بوسنی در کلیسا که یک معبد بزرگ در این بخش از کشور بوده است، جمع نمی شوند.

دوسکو کوجیچ، اسقف نشین یا کشیش موستار، به یورونیوز گفت: «ما در تمام کلیساهای دیگر در شهر و اطراف آن عبادت خواهیم کرد، اما کارهایی که در حال انجام است و هوای سرد انجام آن را غیرممکن می کند. در دفتر نشسته بود.

اسقف‌ها استان‌ها یا اسقف‌های سرزمینی کلیسای ارتدکس هستند که توسط یک اسقف اداره می‌شوند و هر کدام یک کلیسای جامع یا «کلیسای جامع» - معمولاً نماینده‌ترین یا بزرگترین کلیسا در بزرگترین شهر منطقه - به عنوان مقر خود دارند.

اسقف نشین های Zahumlje، Herzegovina و Primorje در موستار مستقر هستند و کنترل منطقه هرزگوین، و همچنین بخش هایی از Dalmatia در همسایه کرواسی و بخش کوچکی از مونته نگرو را در اختیار دارند.

این معبد در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد و در فاصله کوتاهی از شهر قدیمی قرار دارد که به معروف‌ترین نقطه دیدنی شهر یعنی پل قدیمی با انحنای شدید منتهی می‌شود.

این بزرگترین کلیسای ارتدکس در بالکان در زمان ساخت آن است.

در طول جنگ 1992-1995 به ویرانه تبدیل شد.

او ابتدا در اوایل ژوئن 1992 مورد اصابت گلوله قرار گرفت، سپس هفت روز بعد به آتش کشیده شد و برج ناقوس او تخریب شد. در نهایت، دیوارهای دیگر منفجر شد.

این امر اسقف نشین را وادار کرد تا کلیسای دیگری را به عنوان کلیسای اصلی خود انتخاب کند و کلیسای ساده تر تغییر شکل مقدس در تربینجه در حدود 135 کیلومتری جنوب موستار را به عنوان معاون خود انتخاب کرد.

قرن ها تاریخ در طول جنگ ویران شد

قبل از درگیری، موستار خانه مجموعه ای از فرهنگ ها بود. شهر دچار درگیری قومی شد و غیرنظامیان مورد آزار و اذیت قرار گرفتند و مجبور به نقل مکان دسته جمعی شدند.

امروزه، دو بخش شهر که توسط آب‌های آبی عمیق رودخانه نِرتوا از هم جدا شده‌اند، خط جدایی را بین دو گروه قومی اصلی آن مشخص می‌کنند - بخش غربی موستار عمدتاً کروات‌های بوسنیایی و بخش شرقی عمدتاً بوسنیایی می‌شوند.

این کلیسا تنها سایت شهری تحت حفاظت یونسکو نبود که تخریب شد. بسیاری از مرکز تاریخی موستار که به خاطر خیابان های سنگفرش شده لغزنده اش که توسط مغازه های صنایع دستی احاطه شده است، به شدت آسیب دیده است.

نیروهای کروات بوسنیایی همچنین پل قدیمی را که بنای یادبودی در سرتاسر یوگسلاوی سابق به دلیل حضور مکرر آن در فیلم‌ها و نماهنگ‌ها مشهور است، گلوله باران کردند و تخریب کردند.

تعداد صرب های بوسنی نیز به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. جمعیتی که طبق سرشماری سال 1991 تقریباً یک پنجم جمعیت شهر را تشکیل می داد به حدود 4400 نفر یا 4.2 درصد در سال 2013 کاهش یافت.

بازسازی کلیسا تنها 18 سال پس از تخریب آن در سال 2010 آغاز شد. بر خلاف بسیاری از عبادتگاه های دیگر که معمولاً منحصراً با یک گروه قومی مرتبط است، کلیسای ارتدکس در موستار نقطه عطفی مورد علاقه بود که بازسازی آن به دلیل سیاست به تعویق افتاد. مخالفت جامعه محلی

کوجیچ گفت: «اگر امروز با مردم موستار از هر فرقه یا قومی صحبت کنید، حس غم و اندوه بزرگی از تخریب کلیسا را ​​در همه آنها خواهید دید. او توضیح می‌دهد که این باعث می‌شود «مستار همان‌طور که هست»، برخلاف جوامع مختلف در درگیری‌های دیگر که تقسیم‌بندی خود را حفظ کرده‌اند.

ما به عنوان شهروندان موستار هیچ گونه تفرقه ای بین خود احساس نمی کنیم. و ما به هیچ وجه، شکل یا شکلی احساس خطر نمی کنیم.» «سیاستمداران این تصور را ایجاد می کنند که ما دچار دودستگی و مشکلات دائمی هستیم. آنها این را به نفع خودشان منتشر می کنند.»

کوجیک گفت که یکی از گویاترین داستان های بازسازی آن مربوط به برج ناقوس آن است. سه نفر از موستار - یک صرب، یک کروات و یک بوسنیایی - برای کمک مالی برای بازسازی برج ناقوس به کلیسا مراجعه کردند.

"آنها نزد ما آمدند و اصرار داشتند که به عنوان افراد مذهبی واقعی ناشناس بمانیم - بالاترین شکل عشق این است که بدون اینکه کسی بداند یک کار خوب انجام دهد، بدون اینکه کسی بر شانه شما دست بزند."

"بنابراین ما فکر کردیم که با اهدای آنها چه کنیم و تصمیم گرفتیم که سه ناقوس روی برج ناقوس اکنون زمان را به اعداد رومی، عربی و اسلاوونی قدیم نشان دهند. کوجیک گفت: «اگر این سه ساعت متفاوت را نداشتیم، هم کلیسا و هم شهر زیباتر می شدند».

بزرگترین کلیسای ارتدکس در بالکان

اگرچه اسقف زاومله از نظر تاریخی در جای دیگری قرار داشت، اما در اواخر قرن هجدهم به موستار به عنوان بزرگترین شهر منطقه منتقل شد.

اسقف نشین به کلیسایی بزرگ و مجلل به عنوان کلیسای اصلی خود نیاز داشت، چیزی که شهر پیش از این هرگز تصور نمی کرد.

مؤمنان محلی اقدامی را برای جمع آوری کمک مالی برای آن در میان خود ترتیب دادند و ساخت آن در سال 1863 آغاز شد. در مدت زمان کوتاهی تا سال 1873 ساخته شد.

کوجیچ توضیح داد: «این شاهد دوران طلایی شهر، حضور و ثروت جمعیت صرب محلی است.

"اندازه معبد بر اساس تعداد افرادی که به خدمت می آیند تعیین می شود. و مکان به گونه ای انتخاب شده است که از هر ورودی شهر چه از غرب و چه از جنوب و شمال می توانید آن را ببینید.

موستار، یک مرکز خرید نزدیک به سه کشور و در مجاورت دریای آدریاتیک، می خواست از این کلیسا در رقابت مداوم خود با پایتخت کشور، سارایوو، استفاده کند.

"آنها [citizens] گفتند ما پول و مکان را داریم، اما آنها هم با تقاضا آمدند. و درخواست این بود که به آنها اجازه داده شود که کلیسا را ​​بزرگتر از کلیسا در سارایوو کنند.

مجوز داده شد و روسیه تزاری و امپراتوری عثمانی برای ساخت آن کمک مالی کردند.

به غیر از مؤمنان شهر که هزینه ساخت کلیسا را ​​تأمین کردند، سایر شهروندان از همه قومیت ها نیز کمک کردند.

ساخت آن 10 سال طول کشید. اکنون برای بازگرداندن آن بیش از 11 زمان طول می کشد و ما هنوز نمی دانیم چه زمانی تکمیل خواهد شد."

او گفت: «ساخت سریع آن بدون مکانیزاسیون یا مصالح ساختمانی که امروز داریم، به شما در مورد نوع عشق و وحدتی که آنها هنگام ساختن معبد نشان دادند، می گوید.

"برای مردم روستاهای مجاور وظایفی وجود داشت - یک روستا از نرتوآ آب می آورد و دیگری ناهار را برای کارگران آماده می کرد."

"من فکر می کنم این یک نوع رقابت خوب است که شما را بهتر می کند."

کلیسای قدیمی شهر - واقع در پشت کلیسای جامع تثلیث مقدس - همچنین محل اولین مدرسه این کشور است.

الکسا سانتچ، شاعر برنده جایزه بوسنیایی، که به خاطر اشعار خود درباره موستار شناخته می شود و به عنوان نویسنده یکی از معروف ترین آهنگ های این کشور در سبک موسیقی سنتی این کشور، سوداه، جاودانه شده است، خواندن و نوشتن را در آنجا آموخت.

"ای مومن شرقی"

کلیسای ارتدوکس صربستان یکی از بسیاری از کلیساهای ارتدوکس شرقی در جهان است که تفاوت در اعمال و آموزه‌های آن با دیگر فرقه‌های مسیحی، مانند کاتولیک یا پروتستان، در غرب نسبتاً ناشناخته است و در فرهنگ عامه کمتر دیده می‌شود.

پس از انشقاق بزرگ در سال 1054، او جناح اصلی مسیحیت را به دو کلیسای مجزا، کلیسای کاتولیک رومی و کلیسای ارتدکس شرقی تقسیم کرد، به دلیل اختلافات کلیسا و اختلافات الهیات، این دو مسیر کاملاً متفاوتی را در پیش گرفتند.

در حالی که کلیساهای کاتولیک رومی در کشورهای مختلف همچنان به هم پیوسته و توسط مقر اصلی خود در واتیکان هدایت می شوند، شاخه های مختلف کلیسای ارتدکس بسیار کمتر به هم متصل و متمرکز هستند.

این بدان معناست که کلیسای کاتولیک رومی می تواند دکترین و اعمال خود را به راحتی در طول زمان تغییر دهد و تغییرات را به همان شیوه اداره کند. کلیساهای ارتدکس مناسک و مراسم خود را تا حد زیادی برای قرن ها دست نخورده نگه داشته اند.

جدا از اینکه با آیین های کاتولیک تفاوت دارند، می توانند از منطقه ای به منطقه دیگر نیز تفاوت های چشمگیری داشته باشند.

کویچ می گوید که رسم ارتدکس صرب برای سوزاندن نهال بلوط یا درخت کریسمس در شب کریسمس - که برای نشان دادن گرمی آخور در هنگام تولد عیسی در ناصره طراحی شده است - "احتمالاً توسط ایمانداران کلیسای ارتدکس روسیه ابروهایی را بالا برده است".

در عین حال، برخی از سنت ها در بیش از یک دین رخنه کرده اند.

او توضیح داد: «بنابراین در هرزگوین، کاتولیک های بوسنیایی نیز شب کریسمس را می سوزانند.

اما گاهی حتی مردم محلی هم گیج می شوند.

دعوت به کنسرت سالانه آنها - که اغلب شامل گروه های کر کلیسا و گروه های راک شناخته شده است - گاهی اوقات می تواند تکان دهنده باشد.

ریشه «گیج» در این واقعیت نهفته است که کلیسای ارتدوکس صربستان هنوز از تقویم ژولیان - که توسط فرمان ژولیوس سزار در سال 45 قبل از میلاد معرفی شد - استفاده می کند، برخلاف تقویم پرکاربرد گریگوری که توسط گریگوری سیزدهم کاتولیک در سال 1582 معرفی شد.

«تفاوت در تقویم‌ها به این معناست که اگرچه کریسمس طبق تقویم میلادی در 7 ژانویه جشن گرفته می‌شود، اما همچنان بر اساس تقویم جولیانی به تعطیلات سال قبل اشاره دارد.

او می‌خندد: «بنابراین وقتی دعوت‌نامه‌هایی را برای کنسرت کریسمس در سال 2021 ارسال می‌کنیم و کارت می‌گوید که این رویداد در 7 ژانویه 2022 برگزار می‌شود، مردم گیج می‌شوند و با ما تماس می‌گیرند تا شفاف‌سازی کنیم.

در حالی که بین کیسه های سیمان و ابزار ساختمانی راه می رفت، گروهی از کارگران ساختمانی که در دمای پایین به سختی کار می کنند، با خوشرویی از او استقبال کردند.

کوجیک گفت که نما در اوایل سال جاری تکمیل شد، اما کار داخلی کمی طول می کشد، به خصوص که نقاشی های دیواری، که دیوارها را می پوشانند و قدیسین مسیحی ارتدکس را به تصویر می کشند - یکی از ویژگی های همه کلیساهای ارتدکس - برای انجام درست زمان زیادی طول می کشد. .

در حالی که کارگران به طرز ماهرانه ای روی داربست هایی که فضای داخلی کلیسا را ​​پوشانده بود بالا می رفتند، او گفت: «ما تصور می کردیم که استفاده از مواد مدرن آن را سریع تر و ارزان تر می کند، اما یونسکو نپذیرفت.

کوجیچ گفت: «پس ما باید الان صبر کنیم» و این برای او خوب است.

برای کوجیچ و سایر کشیش‌های کلیسایی که به کلیسای جامع خدمت می‌کنند، مهم‌ترین شهروندان موستار هستند که پس از تکمیل آن برای بازدید از آن می‌آیند.

«کلیسا اگر فقط یک ساختمان زیبا باشد ارزشی ندارد. مردمی که به آن می آیند آن را یک کلیسا می سازند.»

وی تاکید کرد که این کشور به روی همه شهروندانش بدون توجه به اعتقاداتشان باز است.

او در پایان گفت: "ما نمی توانیم منتظر باشیم تا بوسنیایی ها و کروات ها را در موستار استقبال کنیم - کریسمس بدون آنها هرگز کریسمس نخواهد بود."

هر روز هفته، Uncovering Europe یک داستان اروپایی را ارائه می دهد که فراتر از سرفصل ها است. برای دریافت هشدارهای روزانه و سایر اعلان های اخبار فوری، برنامه یورونیوز را دانلود کنید. در دستگاه های اپل و اندروید موجود است.