من پس از زنده ماندن از زندان شکنجه راسلان برای عدالت می جنگم مرور

هنگامی که در سپتامبر 2011 گروهی از نیروهای امنیتی غیرنظامی رژیم سوریه به مطب پزشکی حمله کردند، جایی که من به عنوان پزشک در خارج از دمشق کار می کردم، چشمانم را بستند و مرا به بازداشتگاه رژیم بردند، در دنیایی از رنج غوطه ور شدم.

در بازداشتگاه دولتی الخطیب در دمشق، یکی از بدنام ترین زندان های وحشیانه کشور، یک افسر عالی رتبه در اداره کل اطلاعات سوریه، انور رسلان، ریاست بخش بازجویی را بر عهده داشت.

بازجوها من را به حمایت از قیام مردمی علیه دولت بشار اسد متهم کردند و از روش های مختلف جسمی و روانی برای شکنجه من استفاده کردند.

این 40 روز طول کشید. در حالی که من در مجموع 70 روز در الخطیب بودم و به فریادهای بی وقفه زندانیان دیگر که تحت شکنجه بودند گوش می دادم، خانواده و دوستان دیوانه ام هیچ نشانی از محل سکونت من نداشتند.

من مورد هدف قرار گرفتم زیرا در تظاهرات مسالمت آمیز شرکت می کردم و در بیمارستان های صحرایی کار می کردم، جایی که پزشکان طرفدار انقلاب مجروحانی را که می ترسیدند در صورت مراجعه به بیمارستان های دولتی یا خصوصی دستگیر شوند، معالجه می کردند.

مجازات عاملان می تواند به عنوان هشداری برای جنایتکاران جنگی احتمالی باشد. در سال 2020، انور رسلان در دادگاه عالی منطقه آلمان به جنایت علیه بشریت متهم شد.

دادستان های آلمان با استفاده از اصل حقوقی "صلاحیت جهانی" به قربانیان راسلان فرصتی نادر داده اند تا به عدالت دست یابند.

او به 4000 مورد شکنجه، 58 مورد قتل و همچنین تجاوز جنسی و اجبار جنسی متهم شد. این اولین بار است که دادگاه درباره جنایات علیه بشریت که رژیم اسد برای سرکوب تظاهرات مسالمت آمیز در سال 2011 استفاده کرده است، می شنود و نتیجه می گیرد.

[Editor's note: On Thursday, Raslan was found guilty of crimes against humanity and given a life prison term]

مردم سوریه در ماه مارس امسال به خیابان‌ها آمدند و خواستار انتقال مسالمت‌آمیز به دموکراسی شدند: با این حال، رژیم اسد از هر نوع خشونت ممکن برای حفظ قدرت، بمباران مدارس، بیمارستان‌ها، پناهگاه‌ها و اردوگاه‌های اسکان مجدد و استفاده از سلاح‌های شیمیایی استفاده کرد. اسد همچنین یک سیستم گسترده از مراکز بازداشت برای شکنجه سیستماتیک ایجاد کرده است.

در نهایت در دادگاه آزاد شدم اما موفق شدم از سوریه فرار کنم. این جنایات امروز نیز ادامه دارد: تخمین زده می شود که بیش از 130000 سوری از سال 2011 بازداشت و به زور ناپدید شده اند.

برای کسانی که در شکنجه‌گاه‌های اسد زنده می‌مانند، از جمله من، زخم‌های روانی معمولاً عمیق‌تر از زخم‌های فیزیکی هستند.

پس از ارائه خدمات بهداشت روان به زنانی که در بازداشتگاه‌ها خشونت جنسی را تجربه کرده‌اند، واقعیت تجاوز جنسی در بازداشتگاه را از نزدیک دیدم. آسیب های ناشی از حمله با انگ اجتماعی مرتبط با خشونت جنسی تشدید می شود. زنان بازمانده معمولاً از عواقب عمیق تری نسبت به مردان رنج می برند.

برخی از زنان بازمانده توسط خانواده های خود طرد شده اند. یکی را که ملاقات کردم چنان ضربه روحی خورده بود که تنها دو ساعت پس از حمله به خودکشی و کشتن فرزندانش فکر کرد. وحشیگری که در سوریه تحت رهبری اسد به راه انداخته شد، ضربه روحی به کل جامعه ما وارد کرده است. درد برای نسل های آینده تکرار خواهد شد.

اما در عین حال، در زمانی که در بازداشت بودم، هرگز گمان نمی‌کردم که عدالت برای جنایات مرتکب شده علیه من و دیگر زندانیانم برایم منطقی باشد - و منبع امیدی برای آینده سوریه باشد.

ویکتور فرانکل، روانپزشک اتریشی که در جریان هولوکاست از شکنجه جان سالم به در برد، در مورد یافتن معنای وجودی از طریق زندان و رنج خود می نویسد.

به همین ترتیب، محاکمه انور رسلان به من فرصت داد تا تجربیات خود را با دادگاه در میان بگذارم تا شواهدی علیه او جمع آوری کنم و جنایات رژیم سوریه را کشف کنم. این به من کمک کرد تا در رنج خودم معنایی پیدا کنم.

شهادت من و سایر بازماندگان سوری نیز ماهیت رژیم سوریه و جنایات مستمر آن را به جهان یادآوری می کند. خود انجمن - دادگاهی مستقل با دفاعی پایدار از متهمان - در تضاد کامل با نهادهای فاسد رژیم سوریه است.

روز دستگیری من در سال 2011 عید قربان، مهمترین روز مقدس اسلام بود. در کنار پزشکان همکار در بازداشتگاه ایستاده بودم و می توانستم جشن ها و دعاها را در بیرون بشنوم. من از خدا برای توانایی بخشش دعا کردم.

من معتقدم که خداوند این را به من داده است. اگر جنایات علیه بشریت که توسط دولت سوریه مرتکب شده متوقف شود، سوری ها می توانند گرد هم آیند تا به دردهایی که ایجاد کرده اند رسیدگی کنند. ما می توانیم بر اساس عدالت، مسئولیت پذیری و انسانیت کشور جدیدی بسازیم. محاکمه یک مجرم در آلمان کافی نیست، اما شروعی است که به ما کمک می کند راه را نشان دهیم.

نویسنده یک پزشک سوری است که به عنوان شاهد در محاکمه انور رسلان، یک مقام سابق سوری که در یکی از معروف ترین بازداشتگاه های بشار اسد بازجویی می کرد، خدمت کرد. دادگاه عالی منطقه در کوبلنتس آلمان در 13 ژانویه در مورد این پرونده تصمیم گرفت.