فقر شدید باعث شده است که افغان ها اعضای حیاتی خود را برای تغذیه خانواده خود بفروشند

بسیاری از فقرای رو به رشد افغانستان در حالی که کشورشان در فقر فرو می‌رود، تصمیمات ناامیدانه می‌گیرند و برخی حتی برای فروش اعضای حیاتی خود دست به اقدامی شدید می‌زنند.

در ولایت هرات در غرب کشور، افراد نیازمند به پول جان خود را برای فروش کلیه های خود به خطر انداخته اند.

زمانی که طالبان در اواسط ماه اوت در بحبوحه خروج هرج و مرج نیروهای ایالات متحده و ناتو قدرت را به دست گرفتند، اقتصاد کشور دچار آشفتگی بود.

جامعه جهانی دارایی های افغانستان را در خارج از کشور مسدود کرد و تمام کمک های مالی خود را قطع کرد و از همکاری با دولت طالبان امتناع کرد، با توجه به شهرت آن به وحشیگری در دوران حکومت قبلی خود در 20 سال پیش.

عواقب آن برای کشوری که چهار دهه جنگ درگیر آن است، با از دست دادن مشاغل و چالش های اقتصادی فزاینده که آسیب پذیرترین اعضای جامعه را تحت تأثیر قرار می دهد، ویرانگر است.

دکتر نصیر احمد جراح اورولوژیست و پیوند کلیه گفت که در سال 2021 85 پیوند کلیه انجام داده است.

او می گوید که با رضایت متقابل یک اهدا کننده کلیه و یک خریدار، یک عمل پیوند کامل کلیه حدود 600000 افغانی (5255 یورو) تا 800000 افغانی (7007 یورو) هزینه دارد.

بسته به گروه خونی، کلیه ها می توانند بین 200000 افغانی (1751 یورو) تا 400000 افغانی (3503 یورو) قیمت داشته باشند که هزینه شفاخانه، داروها و جراحی ها در افغانستان به 400000 افغانی (3503 یورو) می رسد.

احمد افزود که بسیاری از افرادی که کلیه های خود را می فروشند، آسیب پذیرترین افراد هستند و برای تامین غذای خانواده خود در تلاش هستند.

با این حال، پزشکان هشدار می دهند که انجام چنین اقدامات شدید ممکن است با عواقب جدی روبرو شود.

بیشتر اهداکنندگانی که برای فروش کلیه های خود می آیند از خانواده های فقیر آسیب دیده از بحران اقتصادی ویرانگر در افغانستان هستند و از خطرات از دست دادن کلیه خود بی اطلاع هستند.

دکتر احمد شکائب متخصص داخلی گفت که در حالی که مردم می توانند از فروش اندام های خود سود اقتصادی کوتاه مدت داشته باشند، اما جان خود را به خطر می اندازند.

بیشتر افرادی که به دلیل مشکلات اقتصادی کلیه های خود را می فروشند در درازمدت به دلیل کمبود کلیه با مشکلات سلامتی مواجه خواهند شد. فرهنگ اهدای کلیه در افغانستان عادی نیست. دکتر شکیب گفت: اکثر اهداکنندگان کلیه داوطلبانی هستند که مشکلات اقتصادی دارند و کلیه های خود را به افراد دیگر می فروشند.

در روستای کودوس آباد ولسوالی کوهسان ولایت هرات، غلام حضرت 40 ساله یک ماه پیش کلیه خود را به 230000 افغانی (2014 یورو) فروخت تا خانواده اش را سیر کند و هزینه سفر ناموفق برای ورود غیرقانونی به ایران را برای جستجوی کار بپردازد. .

یک ماه پس از بازگشت طالبان به قدرت، حضرت 20000 افغانی (175 یورو) قرض کرد و به یک قاچاقچی پول داد تا او را به ایران ببرد و در آنجا امیدوار بود کار پیدا کند، اما توسط مقامات ایرانی دستگیر و به افغانستان اخراج شد.

پس از بازگشت، او احساس می کند چاره ای جز فروش کلیه اش برای گذران زندگی خانواده اش ندارد.

حضرت فرمود: «نمی‌توانستم بیرون بروم و پول بخواهم، نمی‌توانستم گدایی کنم، سپس تصمیم گرفتم به بیمارستان بروم و کلیه‌ام را بفروشم تا لااقل برای مدتی به فرزندانم غذا بدهم».

دکتر برای او یک سال مرخصی برای بهبودی بعد از عمل تجویز کرد و گفت که از کار سخت دوری خواهد کرد، اما حضرت مطمئن نبود که وقتی پولی که برای کلیه اش دریافت می کند، چه خواهد کرد.

در حالی که سازمان ملل متحد این هفته یک فراخوان 5 میلیارد دلاری (4.4 میلیارد یورو) برای کمک به افغانستان و همسایگانش اعلام کرد، هدف بیشتر آن پرداخت هزینه های کارگران کلیدی و تلاش های بشردوستانه است، افغان های عادی با چالش های دشوار احاطه شده اند.

میر احمد، رئیس روستای کودوس آباد گفت که وضعیت کنونی و بحران، افغان های عادی را برای زنده ماندن به افراط می کشاند.

"بیشتر مردم از ترس جان خود کشور را ترک می کنند، اما برخی نیز به دنبال کار می روند و زمانی که این افراد نمی توانند به کشورهای دیگر برسند، به خانه برمی گردند و باید پولی را که برای سفر قرض گرفته اند، پرداخت کنند. هزینه های شما. و برای این کار وسایل منزل خود را می فروشند یا کلیه های خود را می فروشند. برخی از افراد حتی تصمیم می گیرند فرزندان خود را بفروشند.