غرب باید در مبارزه با تهدیدات روسیه علیه اوکراین محکم باشد مرور

که حواس اومیکرون و کریسمس پرت شده است، کمتر کسی می تواند مکالمه ویدئویی بین جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا و ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه در 7 دسامبر را به خاطر بیاورد، زمانی که بایدن نگرانی عمیق خود را برای ایالات متحده و متحدان اروپایی اش در مورد تهدید جابجایی ابراز کرد. نیروهای روسیه به اوکراین .

پاسخ تحقیرآمیز پوتین افزایش حملات سایبری علیه سازمان های دولتی اوکراین از جمله پلیس ملی و زیرساخت های برق است.

یکی از کارشناسان این را "آماده سازی میدان نبرد" توصیف کرد.

مردم روسیه ماه هاست که تحت یک کمپین تبلیغاتی گسترده و منحرف دولتی قرار گرفته اند تا عزم خود را برای رویارویی با "تهدید" غرب تقویت کنند.

با تشدید موقعیت نظامی پوتین، می‌توان انتظار بسیج «جنبش‌های صلح» در کشورهای غربی را داشت.

ماه ها زمین گذاری از مسکو

به دنبال تسلط روسیه بر کریمه و جنگ نیابتی آن در منطقه دونباس در شرق اوکراین، ناتو به کشورهایی که آسیب پذیرترین آنها در برابر روسیه هستند، نیروهای کمکی نمادین فرستاده است.

بیست و دو سال پس از پیوستن اولین کشور از کشورهای عضو سابق پیمان ورشو به ناتو، پوتین اکنون خواستار بازنشانی شده است و خواهان خروج تمامی نیروهای ناتو است. در واقع، او می خواهد به رسمیت شناخته شود که این کشورها در حوزه نفوذ مسکو هستند.

در عین حال، پوتین می تواند به تدریج بین کشورهای غربی اختلاف ایجاد و ترویج کند: تحقیر مداوم دولت های لهستان و مجارستان توسط اتحادیه اروپا، تهدید جمهوری صربستان به جدایی از بوسنی و هرزگوین، و خواستگاری روسیه از ترکیه نمونه هایی از این قبیل هستند. . .

پوتین واقعاً چه می کند؟ او در حال آزمایش عزم غرب است. او خواهان به رسمیت شناخته شدن فتوحات خود در مناطق دونباس و کریمه، کنترل کامل سواحل آزوف، تسلط بر دریای سیاه و در نهایت، بازگشت اوکراین و سایر کشورها از بلوک شوروی سابق به مسکو است.

اوکراین هشدار داده است که ممکن است در اوایل ژانویه حمله قریب الوقوع باشد.

پوتین به نگرانی‌های غرب توجه نخواهد کرد مگر اینکه جبهه متحدی در برابر پروژه‌های خود و اقدامات ایالات متحده برای تقویت موقعیت استراتژیک اروپا ببیند و همچنین با فشار مالی جدی از جمله سقوط صادرات مهم گاز مواجه شود.

نیاز به تحریم های هدفمند علیه روسیه، همراه با ارائه تجهیزات و کمک های تخصصی سایبری به اوکراین را نمی توان دست کم گرفت.

آیا اوکراین می تواند به ناتو بپیوندد؟

در حالی که مقامات ایالات متحده گفتگوهای گسترده ای با شرکای اروپایی در مورد هماهنگی واکنش به اقدام نظامی روسیه داشته اند، ناتو اطلاعات کمی در مورد نحوه واکنش خود به تجاوز سرزمینی روسیه فاش نکرده است.

اتحادیه اروپا، البته، توانایی نظامی قابل اعتمادی به جز اعضای خود که قبلاً در ناتو هستند، ندارد، اگرچه ابزارهای اقتصادی قدرتمندی دارد.

ناتو گفته است که اوضاع را از نزدیک زیر نظر دارد و به ارائه "حمایت سیاسی و عملی" از تمامیت ارضی و حاکمیت اوکراین و حق این کشور برای تصمیم گیری درباره آینده خود بدون دخالت خارجی ادامه خواهد داد.

در آخرین اجلاس در ماه ژوئن، ناتو همچنین بر قول خود مبنی بر پیوستن اوکراین به موقع به ائتلاف تاکید کرد.

مانند هر دموکراسی، اوکراین برای درخواست آزاد است. ناتو به نوبه خود، ملاحظات سیاسی و استراتژیک را قبل از گسترش چتر قدرتمند قدرتمند خود بر روی یک کشور دیگر متعادل خواهد کرد. روسیه مصمم است که از این آستانه تجاوز نکند.

با توجه به جاه طلبی پوتین برای بازگرداندن اوکراین به بلوک مسکو، او تلاش زیادی خواهد کرد تا اوکراین را از اعمال اراده آزاد خود و پیوستن به باشگاه های غربی جلوگیری کند.

غرب باید عزم خود را - و به سرعت - نشان دهد

در کنار تهدیدات نظامی تهاجمی و حملات سایبری، روسیه بر مناطق دیگر فشار وارد می کند. اوکراین در حال حاضر در حال مبارزه با شکایت 3 میلیارد دلاری (2.65 میلیارد یورو) اوراق قرضه یورویی در دادگاه عالی بریتانیا است: وامی که روسیه به آن کمی قبل از تهاجم و الحاق کریمه در سال 2014 به آن داده است و اوکراین به درستی ادعا می کند که نباید از شما ملزم به بازپرداخت آن شوید. در این شرایط

این نمونه ای از کمپین طولانی ستیزه جوی قانونی و اقتصادی روسیه است که تهدید به تضعیف اوکراین در زمان بحرانی می کند. اوکراین به حمایت ملموس نیاز دارد.

پس از فاجعه در افغانستان، روسیه معتقد است که غرب روی پاهای عقب افتاده است و نمی خواهد درگیر وضعیت گیج کننده نظامی دیگری شود. بازدارندگی کارساز نخواهد بود مگر اینکه غرب عزم خود را نشان دهد. باید اختلافات داخلی خود را به حداقل برساند و با اتحاد و همبستگی با اوکراین عمل کند.

برای اتحادیه اروپا، این به معنای کم اهمیت جلوه دادن هرگونه ایده جدایی از ایالات متحده یا بریتانیا در تعقیب ایده های خود مبنی بر «استقلال استراتژیک» و افزایش حمایت اقتصادی و سیاسی از اوکراین، از جمله افزایش قابلیت های نظامی است.

در عین حال، غرب باید تحریم‌های اقتصادی و سیاسی بیشتر علیه روسیه را به عنوان عوامل بازدارنده معتبر ببیند. گزینه های تشدید ممکن است شامل محاصره کامل بانک های دولتی و آژانس های سرمایه گذاری بزرگ روسیه باشد.

تحریم های بخشی را می توان به حوزه هایی مانند معادن، فلزات، کشتیرانی و بیمه تعمیم داد. و شاید یک شلیک سایبری از بینی روسیه به عنوان یک هشدار باشد.

هم اکنون ناتو و اتحادیه اروپا باید تلاش های هماهنگی را برای مقابله با تجمع خطرناک نیروهای روسیه در مرز با اوکراین و حملات سایبری در حال تشدید آن نشان دهند.

اهمیت اقدامات روسیه و نیاز به اقدام قاطع باید به وضوح برای افکار عمومی غربی و مسکو توضیح داده شود. اگر درگیری در مرزهای شرقی به دلیل شکست بازدارندگی رخ دهد، فاجعه خواهد بود. پیام های تحریف شده و سوء تفاهم ها راه شروع جنگ ها هستند.

جفری ون اوردن در حال حاضر یکی از همکاران محترم موسسه طلایی برای استراتژی بین المللی است. قبل از آن، او یک افسر ارشد نظامی بریتانیا و یکی از اعضای قدیمی پارلمان اروپا بود، جایی که او یک رهبر محافظه کار و سخنگوی دفاع و امنیت بود.