دو قطبی شدن انتخابات ریاست جمهوری شیلی یک چپ گرا را در مقابل یکی از طرفداران پینوشه قرار می دهد

مردم شیلی روز یکشنبه پس از یک کمپین قطبی بین یک مشعل راست افراطی و یک رهبر جوان سابق تظاهرات دانشجویی، رئیس جمهور بعدی خود را انتخاب می کنند.

خوزه آنتونیو کست، نماینده پارلمان با سابقه دفاع از آخرین دیکتاتوری نظامی آگوستو پینوشه در شیلی، در رای گیری ماه گذشته اول شد، اما نتوانست اکثریت را به دست آورد.

این منجر به یک دور دوم در برابر گابریل بوریچ شد که حدود دو درصد عقب بود.

بوریک، یک فعال دانشجویی سابق جناح چپ، قول داده است که با نابرابری فزاینده در توسعه‌یافته‌ترین اقتصاد آمریکای لاتین مقابله کند.

به هر حال پیروزی با سابقه ای همراه خواهد بود.

از زمان بازگشت دموکراسی در سه دهه پیش، هیچ نامزدی پس از دور اول هرگز در دور دوم شکست نخورده است - اما هیچ رئیس‌جمهوری بدون پیروزی در پایتخت، سانتیاگو، که بوریچ در دور اول به راحتی رهبری کرد، انتخاب نشده است.

نظرسنجی‌های عمومی در روزهای اخیر همواره نشان‌دهنده برتری بوریچ بوده است، اما موقعیت پیشرو نشان می‌دهد که این رقابت احتمالاً توسط نامزدی که اکثریت تندروهای غیرسیاسی را به دست آورده است، تعیین می‌کند.

دو نامزد متضاد قطبی در نظر گرفته می شوند.

بازیگر 55 ساله، یک کاتولیک مومن و پدر 9 فرزند، پس از کسب کمتر از 8 درصد آرا در سال 2017، راست افراطی را ترک کرد.

این بار، او به طور پیوسته در نظرسنجی‌ها با یک گفتمان تفرقه‌انگیز با تأکید بر ارزش‌های محافظه‌کار خانواده و بازی با ترس مردم شیلی مبنی بر اینکه افزایش مهاجرت - از هائیتی و ونزوئلا - منجر به جنایت می‌شود، بالا رفت.

کاست حمله به جامعه LGBTQ در شیلی و حمایت از قوانین محدودکننده سقط جنین را تجربه کرده است. او همچنین رئیس جمهور مستعفی سباستین پینرا، همکار محافظه کار خود را به انتقال میراث اقتصادی پینوشه متهم کرد، شخصیتی که او آشکارا آن را تحسین می کند.

برادر کاست، میگل، یکی از مشاوران ارشد پینوشه بود.

بوریک 35 ساله جوانترین رئیس جمهور مدرن شیلی خواهد شد. او در میان چند فعالی بود که در سال 2014 پس از رهبری اعتراضات بر سر آموزش عالی به کنگره انتخاب شد.

او گفت که اگر انتخاب شود، مدل اقتصادی نئولیبرالی را که پینوشه به جا گذاشته بود، «دفن» خواهد کرد و مالیات‌ها را بر «ابر ثروتمندان» افزایش می‌دهد تا خدمات اجتماعی را گسترش دهد، با نابرابری‌ها مبارزه کند - به‌ویژه نابرابری‌هایی که زنان و مردم بومی، جمعیت را تحت تأثیر قرار می‌دهد - و حفاظت از محیط زیست را تقویت کند. .

در روزهای اخیر، هر دو نامزد تلاش کرده اند رای دهندگان میانه رو بیشتری را جذب کنند.

کاست گفت که او یک افراطی نیست و پس از اینکه توسط افشاگری ها مبنی بر اینکه پدر آلمانی الاصل او عضو حزب نازی آدولف هیتلر است مورد آزار و اذیت قرار گرفت، او یک افراطی نبود و احساس "راست افراطی" نمی کرد.

در همین حال، بوریک، با حمایت ائتلافی از احزاب چپ، از جمله حزب کمونیست شیلی، مشاوران میانه رو بیشتری را به تیم خود جذب کرده و قول داده است که همه تغییرات تدریجی و از نظر مالی پاسخگو خواهد بود.

رابرت فانک، دانشمند علوم سیاسی در دانشگاه شیلی می گوید: «مردم هر دو طرف از ترس رأی می دهند.

فانک توضیح داد که برخی از رای دهندگان نگران هستند که "اگر بازیگران برنده شوند، یک پسرفت اقتدارگرایانه رخ خواهد داد"، در حالی که طرف دیگر معتقد است "بوریک بسیار جوان، بی تجربه و سازگار با کمونیست ها است."

هر کسی که برنده شود، احتمالاً دارای اختیارات نازکی است و کنگره ای تقسیم شده احاطه می شود.

علاوه بر این، قوانین سیاسی ممکن است به زودی تغییر کند زیرا کنوانسیون تازه منتخب قانون اساسی کشور را از دوران پینوشه بازنویسی می کند.

کنوانسیون - قدرتمندترین نهاد منتخب کشور - از نظر تئوری می تواند پس از اتمام کار خود در سال آینده و در صورت تصویب منشور جدید در یک همه پرسی، خواستار برگزاری انتخابات ریاست جمهوری جدید شود.

پینوشه که یک رهبر حکومت نظامی و رئیس جمهور خودخوانده بود، از سال 1973 تا 1990 بر شیلی حکومت کرد. او با کودتای تحت حمایت ایالات متحده به قدرت رسید و به دنبال آن سرکوب وحشیانه ای که حدود 3000 نفر را کشت و بیش از 1000 نفر از آنها ناشناس هستند. روز

پینوشه و دولتش تحت تأثیر شدید آزادیخواهان بازار آزاد که زیر نظر میلتون فریدمن تحصیل کرده بودند، مجموعه ای از اصلاحات را پیرامون آزادسازی اقتصادی، حذف حمایت از تعرفه برای صنایع محلی، ممنوعیت اتحادیه ها و خصوصی سازی صدها شرکت دولتی به اجرا گذاشتند.