ایتالیا ده سال از غرق شدن کشتی کوستا کونکوردیا را جشن می گیرد

ایتالیا دهمین سالگرد سانحه کشتی کروز کوستا کونکوردیا را روز پنجشنبه با یک روز یادبود جشن می گیرد.

بر اثر برخورد کشتی با صخره و واژگونی در نزدیکی جزیره توسکانی Giglio، سی و دو نفر جان خود را از دست دادند.

این رویدادها در ساعت 9:45 بعد از ظهر هنگامی که کشتی به صخره برخورد می کند، با شمع نورانی به پایان می رسد.

همچنین از 4200 بازماندگان و ساکنان Giglio که مسافران و خدمه را پذیرفتند، با ارائه لباس و سرپناه در زمانی که مسافران می توانند به سرزمین اصلی بازگردند، تجلیل خواهد شد.

ماتئو کوپا، 23 ساله، که زمانی که کنکوردیا تاریک شده به سمت ساحل حرکت می کرد و بعد از آن در اسکله ماهیگیری می کرد، گفت: "برای ما ساکنان جزیره، وقتی رویدادی را به یاد می آوریم، همیشه به خاطر می آوریم که آیا قبل از کنکوردیا بوده یا بعد از کنکوردیا." سمت. در آب.

او با بیان اینکه چگونه در آن شب به عملیات امدادی پیوست و به نجات مسافران سرگیجه، زخمی و یخ زده از قایق های نجات کمک کرد، گفت: "من آن را به عنوان میخی تصور می کنم که به دیواری که آن تاریخ را نشان می دهد، قبل و بعد از آن فرو رفته است."

این قایق برای ده سال دیگر در سواحل جزیره باقی خواهد ماند تا اینکه در سال 2014 خارج شود.

سالگرد غم‌انگیز زمانی فرا می‌رسد که صنعت کشتی‌رانی که ماه‌ها در بسیاری از نقاط جهان به دلیل همه‌گیری کووید-19 بسته شده بود، به دلیل شیوع ویروسی که ایمنی مسافران را تهدید می‌کند، دوباره در کانون توجه قرار گرفت.

برای جورجیا آنانیاس، بازمانده کنکوردیا، آلودگی به کووید-19 تنها آخرین شواهدی است که نشان می‌دهد ایمنی مسافران هنوز اولویت اصلی صنعت کشتی‌های کروز نیست.

آنانیا در مصاحبه ای در خانه اش در لس آنجلس، کالیفرنیا گفت: "من همیشه گفته ام این من را تعریف نمی کند، اما شما چاره ای ندارید." «همه ما از اختلال استرس پس از سانحه رنج می بریم. ما بسیار مقصر بودیم که زنده ماندیم و 32 نفر دیگر جان باختند.

دادستان ها دستور تخلیه به تعویق افتاده و دستورالعمل های متناقض داده شده توسط خدمه را عامل هرج و مرج ناشی از تلاش مسافران برای پیاده شدن از کشتی دانستند.

کاپیتان فرانچسکو اسکتینو در حال گذراندن محکومیت 16 ساله خود به دلیل قتل عمد، غرق شدن کشتی و رها کردن یک کشتی قبل از تخلیه همه مسافران و خدمه است.

آنانیا و خانواده‌اش غرامت اولیه 14500 دلاری را که برای هر مسافر به کاستا پیشنهاد شده بود رد کردند و از کوستا، یکی از بخش‌های شرکت کارنیوال مستقر در ایالات متحده، شکایت کردند تا هزینه‌های پزشکی و درمان استرس پس از سانحه را پوشش دهد. اما پس از هشت سال حضور در دستگاه قضایی آمریکا و سپس ایتالیا، پرونده خود را باختند.

انانیاس که بعداً یک مقام ارشد شد، گفت: "من فکر می کنم مردم باید توجه داشته باشند که وقتی به یک کشتی دریایی می روید، اگر مشکلی وجود داشته باشد، عدالتی را که به آن عادت کرده اید در کشوری که در آن زندگی می کنید نخواهید داشت." در انجمن بین المللی قربانیان کروز، یک گروه مدافع که برای بهبود ایمنی در کشتی ها و افزایش شفافیت و مسئولیت پذیری در صنعت لابی می کند.

کاستا به ایمیل هایی که در مورد این سالگرد نظر می خواستند پاسخی نداد.

انجمن بین‌المللی خطوط کروز، بزرگترین انجمن تجارت کروز جهان، در بیانیه‌ای به آسوشیتدپرس گفت که ایمنی مسافران و خدمه یکی از اولویت‌های صنعت است و سفر دریایی یکی از امن‌ترین تجربه‌های تعطیلات در دسترس است.

CLIA گفت: "فکر ما همچنان با قربانیان فاجعه کنکوردیا و خانواده های آنها در این سالگرد غم انگیز است." او گفت که در 10 سال گذشته با سازمان بین المللی دریانوردی و صنعت دریایی کار کرده است تا "فرهنگ ایمنی را بر اساس بهبود مستمر ایجاد کند."

برای شهردار Giglio Sergio Ortelli، خاطرات آن شب طیف وسیعی را در بر می گیرد: وحشت از دیدن کشتی واژگون شده، عجله برای هماهنگی خدمات نجات در ساحل، بازیابی اولین اجساد، و سپس غرور که جزیره نشینان برای مراقبت از بازماندگان قیام کردند. .

اورتلی بعداً زمانی که در سپتامبر 2013، یک کشتی تفریحی 115000 تنی و 300 متری از قبرستان خود در بستر دریا به صورت عمودی با یک شاهکار مهندسی برجسته بالا آمد. اما شب فاجعه، جمعه سیزدهم، از او به یادگار مانده است.

اورتلی گفت: این شبی بود که علاوه بر یک تراژدی، جنبه زیبایی هم داشت، زیرا واکنش مردم یک حرکت خودجوش بود که در سراسر جهان مورد قدردانی قرار گرفت.

در آن زمان طبیعی به نظر می رسید. اما بعد متوجه شدیم که امشب، فقط در چند ساعت، کار شگفت انگیزی انجام دادیم.»